Uitslagen en Standen

Het Kasteel vs ASV-2: de “jonkies” doen het beter………..

Henk van Kortenhof

In de 9de en laatste ronde van de KNSB competitie ontvingen we afgelopen zaterdag het sterke ASV-2. Beide teams waren verzwakt: wij misten Wesley, terwijl bij ASV Koert van Bemmel ontbrak. Voor de bezoekers stond er echt helemaal niets meer op het spel; wij wilden nog wel strijden om onze 2de plaats  te behouden en om een extra promotieplaats voor de OSBO in de wacht te slepen. En het was een spannende wedstrijd, waarin onze jongere spelers overduidelijk aantoonden, hoe ze zijn gegroeid in de loop van dit seizoen.

Maarten speelde met zwart op bord 1, bij afwezigheid van Wesley. Hij stond lange tijd wat gedrukt, maar kon zich met een winnende combinatie bevrijden. Mark speelde een prachtige, gedurfde partij tegen de geduchte Theo Jurrius. Mark ging niet in op het Morra gambiet van zijn tegenstander, maar bezorgde hem een zwakke pion. Het zag er allemaal maar gevaarlijk uit met de koning van Mark in het centrum en allerlei open lijnen, maar het paste precies. Uiteindelijk won Mark in het eindspel.   Willem kreeg pion- en kwaliteitsoffers te verwerken. Hij moest de kwaliteit teruggeven, maar de extra pion gaf hij wat gemakkelijk weer weg, met als resultaat remise. Henk kwam tegen de andere captain Holtackers plezierig uit de opening. Hij zette echter wat te optimistisch voort, wat hem een zwaar verkreukelde pionnenstructuur opleverde. Een poging om een koningsaanval op te zetten kwam niet uit de verf en wit won.   Twan leek in de opening zijn tegenstander te overlopen op de koningsvleugel. Deze kreeg echter toch wel tegenkansen, maar in de tijdnoodfase sloeg Twan alsnog toe. Rob speelde heel goed tegen Losekoot. Hier ging het echter mis in de tijdnoodfase. Er ontstond nog een incident wegens een onreglementaire zet van Rob, maar de stelling was en bleef verloren.

Twan; "Supersub"

Caspar; De held van de dag!

Hans had het moeilijk tegen Schleipfenbauer. Hij verloor steeds meer materiaal en verloor in feite kansloos. De held van de dag was Caspar. Tegen de sterke routinier Fred Reulink belandde hij in een eindspel met een klein plusje, een betere pionnenstructuur. Dat werd omgezet in pionwinst en er verscheen een sterke vrijpion op de b-lijn. Iedereen betwijfelde, of dit wel gewonnen was, maar Caspar drukte onverstoorbaar door. Fred gaf op, toen hij mat zou gaan. Een geweldige prestatie van onze houwdegen, die hier bewees, ook echt te kunnen schaken.   Hiermee zit het seizoen 2008-2009 erop!   Het was een seizoen, waarvan je als teamleider zou willen, dat het nooit zou eindigen. We zijn 2e geworden in onze klasse, een topprestatie. We zullen in ieder geval vermeld worden in de toekomstige gedenkboeken van onze vereniging.

Het was ook een seizoen, waarin de jongere spelers zich duidelijk hebben gemanifesteerd. Mark, Maarten en Wesley zijn enorm gegroeid. Caspar, feitelijk onze sterkste speler, had het aanvankelijk moeilijk. De laatste ronden bewees ook hij als schaker veel completer te zijn geworden. Ook de meer ervaren spelers, Willem, Hans, Rob en Henk voldeden ruimschoots aan de verwachtingen.   Henk werd zelfs topscoorder met 6½ uit 9. Weliswaar alles aan de lagere borden, maar je moet ook daar nog wel winnen. En Twan was onze supersub. Met 3 uit 4 leverde hij een puike prestatie. Qua inzet en speelsterkte hoort hij eigenlijk gewoon thuis in het eerste.

Henk; topscoorder

Het Kasteel-1 is niet te stuiten

Henk van Kortenhof

Na de ruime zege tegen Unitas-2 werd in de voorlaatste ronde ook de uitwedstrijd tegen Wageningen-2 in een mooie 5-3 overwinning omgezet. Deze wedstrijd was een goede graadmeter voor ons, aangezien we vorig jaar een monsternederlaag leden tegen datzelfde team. Nu gebied de eerlijkheid te zeggen, dat onze tegenstanders flink verzwakt waren, zeker tegenover vorig seizoen. Harmen van de Werken is vertrokken en ook Erwin Oorebeek speelde gisteren niet mee. Dat maakt nogal een verschil!  Op onze overwinning viel maar weinig af te dingen, al moesten er wel enkele slechtere stellingen worden gehouden. Maar we hebben er wel flink voor moeten werken! Twan viel in voor Rob Duin, die dit weekend zijn 12,5 half jarig huwelijk viert. Vanaf hier alsnog mijn gelukwensen!

Als eerste was Wesley klaar. Hij kwam met zwart wat gedrukt uit de opening, maar zijn tegenstander kon geen goed plan vinden. Wesley zette gewoon zijn stukken goed neer en startte een koningsaanval, compleet met stuk- en torenoffers. Een zeer fraaie zege!

Direct daarna verloor Maarten, die ook met de zwarte stukken speelde. Tegen de zeer sterke Kees Stap kwam hij simpelweg tekort. Hij moest voortdurend keepen en verloor tenslotte een stuk. Het is beslist geen schande, waarschijnlijk zouden we tegen zijn tegenstander allemaal een 0 hebben gehaald.   Mark (met wit) bezorgde ons weer een voorsprong. Tegen Clemens de Vos kwam hij bepaald slecht te staan, misschien wel verloren. Hij belandde in een toreneindspel met een pion minder, maar op dit niveau worden eindspelen nogal eens slecht behandeld.  De Wageninger had er ook niet echt kaas van gegeten, hij liet zich er eigenlijk simpel afschuiven.   Hoe er geknokt moest worden blijkt wel uit het feit, dat bij de 1e tijdcontrole alleen deze 3 partijen uit waren.  De volgende remise kwam van Willem. Hij verloor met wit tegen de jonge Franssen een pion, maar kreeg daarvoor geweldig mooi spel. Dat leverde Willem een kwaliteit op. Hij zette echter niet helemaal goed voort, waardoor een eindspel van toren+pion tegen loper+3 pionnen op het bord kwam. Hierbij had geen van beiden nog winstkansen.

Daarna kwam Caspar met een remise aanbod, zeer tegen zijn gewoonte. Hij stond met de witte stukken steeds een fractie beter, zonder dat ooit de winst in zicht was. Het dubbel toreneindspel was ondanks een pluspion nauwelijks te winnen, ook zonder eeuwig schaak. De remise van mij, Henk, was gezien de stelling nogal verrassend. Zoals bijna gebruikelijk trof ik weer een invaller, dit keer van een wat zwaarder kaliber dan de laatste ronden. Van der Wall is een sterke en geroutineerde speler. Direct na de opening stond ik behoorlijk, maar ik ging in op een ongunstige afwikkeling. Er ontstond een stellig met ongelijke lopers en allebei een toren met het initiatief bij wit, dus bij mijn tegenstander. Hij won tenslotte een pion, maar daarvoor kon ik me wat aan de druk ontworstelen. Toch zag het er maar slecht uit, maar met een truc a la Caspar kon ik afwikkelen naar een remise eindspel.

Het winnende punt kwam van Twan. Met wit toog hij tegen een Caro-Kan ten aanval, zoals we dat van hem kennen. Zijn tegenstander liet het allemaal gelaten op zich afkomen en moest 2 pionnen inleveren om nog een dubbel toreneindspel te kunnen bereiken. Twan speelde dit zeer sterk en dwingend uit. Alweer een prima punt voor onze supersub!

Hans Quint was weer het langste bezig, zoals wel vaker. Hij verloor in het middenspel een pion bij een wat mindere stelling. Het zag er slecht voor hem uit, maar hij hield knap stand. Ten slotte ging zijn tegenstander aan het offeren.  Met Hans 2 stukken tegen 4 pionnen voor zijn tegenstander, en allebei nog een dame, werd tot remise besloten op een moment, dat beiden nauwelijks nog bedenktijd over hadden.

In onze klasse is Caissa-2 kampioen geworden, ondanks een 6-2 nederlaag tegen Kennemer Combinatie 3. Ook ASV-2 verloor fors, met 5½ - 2½ van Paul Keres. Door deze ontwikkelingen staan we nu plotseling 2de. Als we in de laatste ronde tegen ASV-2 niet verliezen zullen we daar ook eindigen. Bij verlies worden we vermoedelijk 3de. Hoe dan ook, een puike prestatie! Omdat zowel Zuckertort als Zeist wonnen is de strijd om degradatie nog helemaal open. De onderste 6 teams ontmoeten elkaar de laatste ronde, waarbij alleen KC-3 al veilig is. Het zal er wel op neer komen, dat de verliezers gaan degraderen.

Tja en wat Kasteel 1 betreft zal het duidelijk zijn, dat de stemming opperbest is! Hoe het ook afloopt in de laatste ronde tegen ASV-2, ons seizoen kan al lang niet meer stuk. Het was gisteravond dan ook erg gezellig met het hele team bij Asia.

Het Kasteel definitief veilig na eclatante zege op Unitas 2

Henk van Kortenhof

Met een fraaie 5½ - 2½ zege tegen het sterker geachte Unitas 2 heeft ons topteam het verblijf in de KNSB met een jaartje verlengd. Het was een perfecte dag om te schaken, deze zaterdag in maart met koud en regenachtig weer. En zoals altijd waren de omstandigheden in en rond de speelzaal weer prima in orde. Hoe blij we daar mee mogen zijn, daar kom je pas achter, na een uitwedstrijd tegen een team met een accommodatie als Alteveer. De wedstrijd zelf verliep spannender dan de uitslag doet vermoeden. De eerste paar uur zag ik het niet echt positief in. Er stonden enkele mensen wat minder, en tegen sterkere spelers loopt dat dikwijls slecht af.

We boffen maar met onze fraaie speelzaal

Opnieuw een speler die kennismaakt met het, in Wijchen inmiddels  bekende "Hermelingen".

Ik speelde zelf met zwart tegen een invaller. Dat was een jochie van een jaar of 13. Een soort Jorik Quint, maar dan uit Groningen. Ik heb het daar nooit zo op, je weet nooit, wat voor wonderkind er tegenover je kan zitten. Maar ik had een gemakkelijke middag. Pionwinst direct na de opening, vervolgens afwikkelen naar een eindspel met nog steeds een pluspion. Het eindspel is vaak de achilleshiel bij die jonge spelers. Zo was het nu ook, ik won eenvoudig.   In de stelling van Mark had ik aanvankelijk weinig vertrouwen. Dat bleek reuze mee te vallen, hij stond zelfs wat beter. Hij maakte echter een foutje, waarna het potremise was. Willem moest na de opening in een optisch wat mindere stelling oppassen. Ook hij wikkelde echter bekwaam af naar remise. Caspar kwam slecht tot verloren te staan tegen Evie Warmelink, een invalster, maar wel met een rating van 2031. Het arme meiske kwam er achter, waar de uitdrukking “Hermelingen” vandaan komt. Het toreindspel dat ontstond, was totaal gewonnen voor onze man.

Wesley won daarna in de tijdnoodfase zeer fraai van de sterkste Unitasser, Micha Jans. Deze offerde een kwaliteit voor vage aanvalskansen, maar de enige die aanval kreeg was Wesley. Hij is toch niet voor niets onze onbetwiste snelschaakkampioen! Daarmee was het 4-1, met nog 3 partijen bezig.   Maarten speelde een wisselvallige partij tegen Knol. Na de opening stond Maarten in een goede stelling een pion voor. Na de tijdcontrole had hij die pion nog steeds, maar zijn positie was duidelijk verslechterd. In het toreneindspel stonden koning en toren van de tegenpartij aanzienlijk actiever. Maarten gaf slim een pion terug om af te wikkelen naar een stelling, die potremise was. Na nog een aantal zetten moest ook zijn tegenstander dit erkennen.

Wesley werd de "Man of the Match"

Rob stond direct na de opening wat minder. Na de tijdcontrole had hij echter een kwaliteit tegen een pion gewonnen. Bovendien stond er een stelling op het bord, waarin hij zeker op mat had kunnen spelen. Hij gaf er echter de voorkeur aan om af te wikkelen naar een veilige remise. Ook Hans stond lange tijd wat moeilijk na een wat mislukte opening. Hij slaagde erin om een gelijk staand paardeindspel te bereiken. Zijn tegenstander speelde dit gênant lang door, werkelijk tot de laatste pion. Maar Hans gaf geen krimp en hield keurig stand.

We hebben werkelijk heel goed gepresteerd tegen een team, dat op bijna alle borden op papier aanzienlijk sterker was. Als er dan geen enkele nul valt, dan is dat collectief een prima resultaat. De laatste 2 wedstrijden staat er voor ons niets meer op het spel. Maar de komende ronde op 18 april spelen we in en tegen Wageningen. En daar hebben we nog wat goed te maken, na de zeer zware nederlaag van vorig seizoen, toen we allebei nog in de promotieklasse speelden. Mochten we daar winnen, dan mogen we de laatste ronde tegen ASV-2 duelleren om de tweede plaats in 3C.

Tja, en later, bij Asia was het weer buitengewoon gezellig, met de 4 jongere spelers, ondergetekende en de dames van Maarten en mij erbij. Aan een andere tafel zat het voltallige team van Unitas! Susi vaart er wel bij, dat we KNSB spelen.

Een ongelukkig dagje Amsterdam

Henk van Kortenhof

Het zat Kasteel-1 in veel opzichten niet mee, bij de lastige uitwedstrijd tegen Alteveer. De heenreis verliep voorspoedig. Zelfs zo, dat we er om 1 uur al waren. Na een kopje koffie werd de speelzaal opgezocht. Het was een nogal merkwaardige speelhol, eigenlijk gewoon een grote keuken. Wat pianomuziek op de achtergrond, maar wel lekker warm. Sommige plaatsen waren nogal krap bemeten. Het viel voor mij tenminste niet mee, om langs de andere borden te wandelen. En er waren ook toeschouwers, uit Wijchen wel te verstaan! Ritchy en John hadden de moeite genomen om helemaal naar Amsterdam te reizen.   De wedstrijd zelf verliep heel spannend.  Op de eerste borden rekenden we nergens op, daar waren de tegenstander gewoon te sterk. Vooral Mark en in mindere mate Maarten hielden toch lang en goed stand. Maar uiteindelijk moesten beiden het loodje leggen. Waar het bij Mark uiteindelijk mis ging moet  ik nog uitzoeken, ik dacht dat hij wel aardig stond. Maarten kwam terecht in een opening, waar zijn tegenstander gewoon meer van wist.

Schaken in de keuken

Willem van Berkel speelde een spectaculair tijdnoodduel tegen Alteveers captain Sternau. Op het moment dat hij kon winnen blokkeerde hij echter. Nadat de tijdnood voorbij was, bleef er een totaal verloren eindspel over. Caspar trok aan bord 5 in zijn bekende stijl ten strijde. In een voor Caspar gewonnen stelling ging zijn opponent op de 40ste zet ook nog door de vlag.

Henk trof een invaller. Deze verbruikte erg veel tijd om de opening te overleven. Dat lukte, maar na de 30ste zet, met zijn vlag op vallen, stortte de witte stelling toch in. Hans stond aanvankelijk goed tegen van de Berg. Ergens moet hij iets hebben gemist, want hij verloor een pion en werd daarna eigenlijk kansloos weggespeeld.

Rob stond na een koningsindische opening steeds wat beter. Hij haalde op betrekkelijk eenvoudige wijze het punt op. Pechvogel van de dag werd echter Wesley. Kort na de tijdcontrole stonden we 4-3 achter, met alleen zijn partij nog bezig. Wesley ging er eens goed voor zitten en liet zien, hoe geweldig hij soms kan schaken. Zijn minder staand toreneindspel werd een gelijke stelling, daarna kwam hij beter te staan en ten slotte gewonnen.

Op dat moment echter werd de combinatie van spanning, tijdnood en vermoeidheid hem echter te veel.  Een theoretisch gewonnen stelling glipte door zijn vingers en ten slotte moest hij in remise berusten. Zo leden we een wat onfortuinlijke nederlaag.

Eten bij een "langzame" Argetijn

Daarmee was echter onze tegenslag nog niet op. Na een wandeling door het centrum van Amsterdam, een soort dierentuin, maar dan met mensen, belandden we bij een Argentijns restaurant. Het eten was voortreffelijk, maar het duurde allemaal wel erg lang.   Eindelijk aangekomen bij het transferium ontdekten we, waarom het parkeerbeleid in Amsterdam zo’n slechte naam heeft. We hadden keurig kaartjes, maar afrekenen was er niet bij. Het kaartje van Hans verdween zelfs helemaal in het pinapparaat, wat hem een flinke smak geld extra kostte.   Rob en Willem werden het hele gebouw doorgestuurd, voor ze tenslotte bij de gratie Gods ergens mochten afrekenen. Nee, het transferium kan ik niemand aanraden. Uiteindelijk waren we pas tegen 1 uur thuis, terwijl we hier al om half 11 waren vertrokken. Toch wel een lange dag om een potje te schaken.

Het Kasteel in de KNSB

Henk van Kortenhof

Tot ieders verbazing, niet in de laatste plaats die van onszelf, zijn we aan het einde van het vorige seizoen gepromoveerd van de promotieklasse naar de KNSB. We spelen daar mee in de klasse 3C, zoals wellicht bekend zal zijn. Velen zullen hebben verwacht, dat we er weer even hard zouden uitvliegen, als we er zijn ingerold. Ik hoor het bepaalde mensen al zeggen “Wat moeten we daar nou zoeken………?” Welnu, alweer tot ieders verbazing, niet in de laatste plaats die van onszelf, vinden we ons na 4 ronden terug op een keurige gedeelde 3^e en 4^e plaats, samen met Wageningen-2, zelfs boven het sterke Unitas-2. Jazeker, we hebben wat geluk gehad met de loting, ik hoorde u dat al zeggen.  En natuurlijk, u hebt alweer gelijk, de sterkste tegenstanders moeten we nog krijgen. Maar de punten, die we al hebben, neemt niemand ons meer af. Voorlopig laten we de degradatieplaatsen gewoon over aan de teams, waarvan men had verwacht, dat ze mee zouden doen om de 1^e plaats.  Ook onze mede promovendus Wageningen-2, doet het lang niet slecht. Gedeeld 3^e en 4^e, dat hadden we vooraf niet durven dromen.. Maar voor we al te hoog gaan vliegen, en dus onze vleugels verbranden, wil ik de euforie, die zo hier en daar dreigt op te steken toch wat temperen. 5 Matchpunten is mooi, maar nog niet genoeg. Ergens tegen Alteveer of Wageningen moeten we nog ’n keertje winnen om zekerheid te hebben over een langer verblijf in de KNSB. Naar mijn persoonlijke verwachting zouden ASV-2, Unitas-2 en KC-3 wel een maatje te groot moeten zijn, maar gezien de uitslagen van de vorige ronde is in onze klasse wel alles mogelijk.

Bepaalde zaken gaan in de KNSB toch wat anders, dan we tot dusver gewend waren. Zo is het de gewoonte, om niet alleen voor je eigen spelers voor notatieformulieren te zorgen, nee, dat hoor je ook te doen voor de tegenpartij. En de opstellingen overhandig je niet aan de teamleider, maar rechtstreeks aan de wedstrijdleider. Die zorgt er daarna keurig voor, dat deze ingevuld en wel naast je bord komt te liggen. Verder gaat alles wat formeler. Het aanbieden van een kop koffie ligt bij sommige heren al moeilijk, wamt het verstoort immers de concentratie! Ik heb ook al een paar keer de consumptiebonnen ongebruikt op tafel zien liggen na afloop van de wedstrijd. Rare jongens, die schakers! En ik heb eens een kijkje genomen op de internetsite van de KNSB, bij de afhandeling van de protesten. Dat moet u ook eens doen, het geeft een heel mooi inkijkje in het wereldje, waarin we nu met onze eerste spelen. Het varieert van niet gerechtigde spelers, tot mensen die door de vlag gaan en dan doodleuk beweren, dat de klok na 40 zetten helmaal vanzelf op –1:00 springt…….Ook de manier van spelen is wat anders, meer op zeker. Mentale hardheid en eindspelkennis, dat zijn de vaardigheden, die op dit niveau zijn vereist.

Maar ik dwaal weer eens af,  ik wilde eigenlijk alleen een stukje over Kasteel-1 schrijven.

We hebben momenteel in mijn ogen een echt team. Dat bleek weer eens, toen  we op het punt stonden van Zukertort te winnen. Via een handig een-tweetje tussen Maarten en Wesley werd dat beklonken, en zo moet het ook. Iinvallers hebben we tot nu toe nauwelijks nodig, want iedereen doet zijn uiterste best om te spelen. En ook met verlies kunnen we tegenwoordig redelijk goed omgaan. Natuurlijk balen we dan, en zo hoort het ook! Maar negatieve kritiek is er niet te beluisteren in zo’n situatie. In het verleden is dat wel eens anders geweest. Wat ook opvalt, als we kijken naar de uitslagen, zijn de wat mindere scores op de topborden. Nou is dat niet zo vreemd, gezien de speelsterkte bij veel van onze tegenstanders. Wij moeten het vooral hebben van onze gemiddelde sterkte, tussen de 2^e en de 7^e op onze ratinglijst is bijna geen verschil. En eigenlijk moet je ook Rob meetellen, die is sterker, dan zijn rating aangeeft. Onze jonkies leren er veel van, ik verwacht nog wel wat uitschieters in de 2^e helft van het seizoen. Veel teams in onze klasse hebben dezelfde opbouw: een paar gruwelijk sterke spelers op de topborden, dan nog wat bijna 2000 spelers en wat relatief zwakkere spelers om het team vol te maken. En juist tegen die laatste groep kunnen en moeten we het doen. Het geeft meteen ook aan, hoe belangrijk de rol van onze middenborden is. Hun resultaat bepaalde tot nu toe in de meeste gevallen de uiteindelijke uitslag. Gezien het bovenstaande is het duidelijk, dat onze punten vooral van de lagere borden moeten komen en tot nu toe gebeurt dat ook. Routiniers als Hans, Rob en ondergetekende bezorgden tot dusver heel wat tegenstanders een lastig middagje. Ik hoop maar, dat het zo blijft. Als u dit leest, hebben we net de wedstrijd in en tegen Zeist net achter de rug. We weten nu dus al meer!

Naast al deze bespiegelingen wil ik nog maar eens het nut en de noodzaak van de schaaktraining benadrukken. Vooral de jongere spelers steken er veel van op. Maar ook voor mensen als Rob, Willem en ik is het goed om er aan mee te doen. Het helpt ons om ons niveau wat langer vast te houden. Ikzelf heb het gevoel, dat ik de laatste jaren beter ben gaan spelen, ook al komt dat niet meteen in de rating of in de resultaten tot uitdrukking. Het is dan ook jammer, dat niet alle topspelers van onze vereniging meedoen, ook al begrijp ik best wel waarom. Er zijn nu eenmaal zaken in het leven, die belangrijker zijn dan schaken!

(Wordt vervolgd)

Een spannend middagje in Zeist

Henk van Kortenhof

Vooraf was al wel duidelijk, dat het een spannende middag zou worden. Immers, onze tegenstanders stonden na 3 ronden nog puntloos onderaan, terwijl wij, als gedoodverfde degradanten intussen al 4 matchpunten hadden. Hoewel we wat te laat vertrokken (met dank aan ondergetekende, nogmaals excuses) waren we ruimschoots op tijd in Zeist. En de verwachtingen zijn helemaal uitgekomen! Daar zag het in het begin niet naar uit. Caspar zat een beetje te klungelen en zag al snel een pion verdwijnen. Hij leek nog wel wat tegenspel te hebben, maar al heel snel leverde hij ook zijn dame in.

Hans liep in een schijnbaar rustige stelling in een slim valletje, wat hem een pion kostte. Zijn geroutineerde tegenstander speelde het vervolgens ijzersterk uit. Wesley stond met zwart de hele partij wat moeilijk. Hij keepte echter bekwaam naar een verdiende remise. Daarna was het de beurt aan Mark, die met wit speelde. Met een mooie, maar niet al te moeilijke combinatie won hij de zwarte dame tegen 2 torens. Normaal is dat goed speelbaar voor de torenpartij, maar diens koning stond in het open veld bloot aan allerlei schaakjes. Toen Mark een toren ging winnen hield zijn tegenstander het voor gezien.

Rob Duin miste in tijdnood een kansrijk stukoffer en kwam er daarna in een paardeindspel niet meer aan te pas.. Zo stonden we dus met 3½ - 1½ achter, met nog 3 partijen bezig. Willem had met zwart een heel spannend tijdnoodgevecht tegen de sterke Buisman. Hij haalde de 40 zetten met nog 3 seconden op de klok, waarbij hij een moeilijke stelling knap binnen de remisemarge hield. Er werd daarna nog even doorgespeeld, maar al snel werd hier de vrede getekend.

Tja, en toen stonden we dus met 4-2 achter en nog 2 partijen bezig. Zowel Henk als Maarten stonden beter, maar of beiden ook zouden kunnen winnen was nog maar de vraag. Henk stond bijna de hele partij met de rug tegen de muur. Zijn tegenstander vond echter de weg naar de winst niet en in de tijdnoodfase kon Henk met een fraai stukoffer afwikkelen naar een dame eindspel met 2 pluspionnen. Dat is helemaal niet eenvoudig, zeker niet, als je met 4-2 achter staat en de stelling helemaal open is. Maar ook de weg naar remise was voor de witspeler te moeilijk te vinden.

De gelijkmaker kwam tenslotte van Maarten. Hij speelde met wit een ijzersterke partij tegen de teamcaptain van Zeist, Gerard Hamers. Na de opening kwam hij langzamerhand in het voordeel, toen zijn tegenstander zijn dame offerde tegen een toren en een paard. Het paard moest worden geofferd tegen een witte vrijpion. Wat daarna overbleef was nog moeilijk genoeg, maar Maarten blijkt uit het goede schakershout te zijn gesneden en speelde het keurig naar winst. Zo eindigde het tegen de klok van 7 na een zware middag in 4-4. Hiermee mogen wij het meest tevreden zijn. We hebben toch wel enkele gelukjes gehad in deze ronde. Maar zoals men in het voetbal wel zegt: geluk dwing je af!

Met de winterstop voor de deur staan we nu op 5 punten uit 4 ronden. Om veilig te zijn voor degradatie moeten we eigenlijk nog ’n keertje winnen. Voorlopig ligt de competitie stil. Pas op 7 februari spelen we de 5de ronde, thuis tegen de Kennemer Combinatie 3.

Wie zoet is krijgt lekkers…

Ritchy Duin

Zaterdag 22 november jl. kwam de Sint naar Zuiderpoort en dus klopte menig kinderhart wat sneller van opwinding. In een ander zaaltje was ook de spanning te snijden, want daar werd de schaakwedstrijd Kasteel 1 – Zukertort Amstelveen 3 afgewerkt. Het team uit Amstelveen kende een jeugdige bezetting. Cadeaus werden er echter niet veel uitgedeeld, het werd een middag keihard werken voor de punten!

Er werden geen cadeautjes uitgedeeld…

 

Mark kreeg de eer om het kopbord te verdedigen, maar het werd al snel duidelijk dat hij een zwaar middagje zou krijgen tegen Jacobs. De witspeler ontketende een sterke aanval, waarbij een compleet arsenaal aan stukken betrokken werd. De zwarte stelling zag er niet goed uit, nou zijn we wel wat gewend van Mark, maar op gegeven moment stonden bijna al zijn stukken op de achterste rij. Het eerste punt was, na 3 uur schaken, voor de Amstelveense bezoekers.

 

Rob speelde zijn bekende spelletje tegen Finkenflügel. Ditmaal was het echter zijn tegenstander die veel tijd spendeerde aan het zoeken van de juiste zetten. Rob kreeg een fraaie loperdiagonaal a3-f8 en kreeg een uiterst comfortabele stelling met aanvalsmogelijkheden op de koningsvleugel. Het tijdsprobleem nekte de tegenstander uiteindelijk. Op de 28ste zet was de tijd op.

 

Rob boekte een belangrijke overwinning!

 

Willem had zich vooraf kunnen instellen op de openingsopzet van Kho. In het middenspel verslikte Kho zich in een stukkencombinatie. Met de toren op de open g-lijn kreeg Willem een superdreiging en daarna liet Kho uit pure wanhoop zich maar mat zetten.

 

Willem van Berkel Darrel Kho        Na 26.Pe7?

Na 26…, Pxe7 27. Lxb7, Db6+ kunnen de stukken in de doos!

 

Henk speelde tegen Brookes een gelijkopgaande partij. Nadat de ontwikkeling netjes voltooid was werd er e.e.a. geruild en ontstond er een eindspel van loper tegen paard met wat pionnen aan beide zijden. Niet voldoende om de partij te beslissen en dus werd de eerste remise aangetekend.

 

Op het bord van Hans verscheen een aparte openingsvariant die kennelijk wel vaker gespeeld is. Hans kende het niet precies meer, maar feit was dat hij op zet 10 een kwaliteit won en tegenstander Krans er 2 sterke centrumpionnen en actief stukkenspel voor terug kreeg. Nauwkeurigheid was vereist en Hans vond de juiste oplossingen achter het bord. Met enkele ferme zetten werd de voorsprong vergroot tot 3½ - 1½.

 

Jan Krans Hans Quint       Na 10. Pxa8

Al snel in de partij staat het bord in brand bij Hans!

 

Vol verwachting klopte menig Kasteelhart want een zwaarbevochten zege lag in het verschiet!

 

Het geschenk kwam niet van Caspar zijn bord, ondanks dat hij zijn verjaardag vierde. Tegenstandster Munnik wenste daar niet aan mee te werken, plantte een sterk paard op e4 en pakte de f-lijn om de witte koningsstelling te belagen. In tijdnood zocht Caspar nog naar verwikkelingen, maar kreeg een ondekbaar mat om zijn oren.

 

Caspar kreeg niks cadeau op zijn verjaardag!

 

Het moest van de laatste 2 partijen komen en die kans zat er dik in, want Maarten en Wesley stonden beiden niet minder. Maarten hield de gehele partij gelijke tred met tegenstander Boot. Ook hier verscheen een eindspel van Loper tegen Paard met enkele pionnen aan beide zijden. De Amstelveense teamleider deed verrassenderwijs een remise-aanbod, wat eigenlijk gelijk stond aan het staken van de strijd. Wesley stond immers minimaal gelijkwaardig met zijn stuk tegen 2 pionnen.

 

Tjerk Sminia Wesley van Nie    Na 46. Te2

De slotstelling in de partij van Wesley. Met remise-aanbod, wat een overwinning betekende!

 

Een nipte overwinning, 4½ - 3½, maar de 2 matchpunten werden dankbaar aanvaard en zo werd het toch nog een heerlijk avondje!

Verslag van de wedstrijd op de site van Caïssa

Eerste team naar KNSB

Willem van Berkel

Wat niemand aan het begin van het seizoen voor mogelijk had gehouden is gebeurd. Door een kleine maar verdiende zege tegen Schaakstad 4 en het verlies van Meppel tegen Bennekom zijn we op de tweede plaats geëindigd in de promotieklasse en gepromoveerd naar de KNSB. Een historische gebeurtenis voor onze club en een resultaat waar we met z’n allen trots op mogen zijn. Het is zondagmorgen vroeg als ik dit schrijf en ik heb al vele gelukwensen mogen ontvangen van clubleden, van andere verenigingen en van onze trainer Willy Hendriks. Zijn bijdrage heeft met 2 promovendi de eerste vruchten afgeworpen!

Vandaag strijden Ajax en PSV om de schaal, maar zoals Huub Blom al zei: spannender dan in Bennekom kan het nooit worden. Na een paar uur spelen werd duidelijk dat Wageningen gemakkelijk ging winnen en dat Meppel in de problemen zat. Bij onze wedstrijd viel er nog weinig van te zeggen, maar met een aantal goede stellingen begon de adrenaline langzaam maar zeker te stijgen. Mark was het eerste klaar. In een tamelijk verdachte stelling bood hij met zwart remise aan en dat werd door zijn sterke tegenstander geaccepteerd (½-½). Een meevallertje om mee te beginnen!

Ik kwam met zwart heel makkelijk uit de opening. Mijn tegenstander speelde echter duidelijk op remise en dan is het moeilijk potten breken. Omdat we vandaag met 8-0 mochten verliezen besloot ik voor de volle winst te gaan en hem uit de tent te lokken. Dit lukte uiteindelijk en met een prachtige slotzet haalde ik de volle buit binnen (1½-½). Nu maar afwachten wat de rest ging doen. Bij Twan stond het bord al snel in vuur en vlam. Misschien niet zo handig tegen hakker Nijland. Uiteindelijk sloeg de aanval van Twan niet door (1½-1½). Maar dan hebben wij altijd nog teamcaptain Henk. Ook vandaag was hij weer goed op dreef en won hij letterlijk en figuurlijk op tijd ((2½-1½).

Wesley probeerde in zijn bekende rustige stijl good-old Weenink te verschalken. Dat viel niet mee en remise was het logische resultaat (3-2). Inmiddels was duidelijk dat Meppel het verprutst had. Dat betekende dat we nog 1½ punt nodig hadden. Casper en Hans stonden erg goed en bij Rob leek het verdacht veel op remise. Maar ja, wat betekenen deze bespiegelingen in de tijdnoodfase en met vijftig mensen om je heen? Beer Casper bleef niettemin uiterst cool en buitte zijn positionele en materiële voordeel in het toreneindspel vakkundig uit (4-2).

Door de winst van Zutphen betekende deze tussenstand dat Schaakstad was gedegradeerd. Voor hen echter geen reden om het bijltje er bij neer te gooien. Hans had per ongeluk zijn pluspion ingeleverd en moest oppassen voor een vrijpion van zijn geroutineerde tegenstander. Met paard en dame maakte Hans echter handig gebruik van de verzwakte zwarte velden in het vijandelijke kamp en een eeuwige aanval op de zwarte monarch was het gevolg (4½-2½). Gevolg: groot feest bij iedereen die S.V. Het Kasteel een warm hart toedraagt.

Dat Rob daarna even niet oplette mocht de pret niet meer drukken (4½-3½).

Willem van Berkel gaat met zijn teamgenoten naar de KNSB

Van de teamleider

Henk van Kortenhof

Kasteel vergroot haar promotiekansen door winst tegen Bennekom.

Mark Agterberg

Vandaag moesten we ons bewijzen tegen het sterke Bennekom. Als ik de meeste spelers zo zag, was de motivatie wel aanwezig. We gingen dus vol voor de winst! Natuurlijk waren er nog promotiekansen voor het Kasteel wat geloof ik extra motivatie opbracht.

Om 12 uur gingen de 1ste partijen van start en de spanning was wel om te snijden!

Willem mocht het op het 1ste bord met wit tegen de sterke Hofstra opnemen. De opening ging goed voor beiden, maar het was toch Willem die de 1ste fout maakte door een verkeerde toren te verzetten. Willem probeerde zijn foutje nog goed te maken door de dame van Hofstra op te jagen maar het mocht helaas niet baten. (1-0)

Ikzelf moest tegen van Hoorn met zwart op bord 4; een taaie speler die beter uit de opening kwam dan ik (het olifanten gambiet). Gelukkig ging hij de fout in en ik stond iets beter met een stuk tegen 3 pionnen. Met veel moeite maar wel voldaan wist ik het punt voor Wijchen binnen te slepen. (1-1)

Op dat moment stonden de meeste kasteelspelers al iets beter dan hun tegenstanders en dat beter staan werd snel om gezet in punten.

Twan was als 3de klaar. Met zwart op bord 8 had hij het initiatief op de koningsvleugel genomen en was flink aan het beuken op de stelling. De tegenstander wist niet goed hoe hij zich moest verweren en zag dan ook een belangrijk schaakje met stukwinst over het hoofd. Een belangrijk punt! (1-2)

Ondertussen sleepte Caspar ons 3de punt binnen. Op bord 3 had hij een super scherpe Naidorf tegen Pauw. Pauw bestormde Caspar op de koningsvleugel maar hield te weinig rekening met zijn eigen koning. Natuurlijk profiteerde Caspar hiervan wat resulteerde in kwaliteitswinst en een paar zetten later in mat! (1-3)

Henk had op bord 5 in de opening tegen het Hollands al een kwaliteit tegen 2 pionnen gewonnen. Het duurde nog wel even voordat Henk het punt binnen kon slepen omdat er nog veel stukken op het bord stonden en zijn tegenstander het loperpaar had. Maar na lang tegen te hebben gewerkt moest Bennekom ook hier een punt afgeven. (1-4)

Ook Rob was vandaag sterk aan het spelen. Hij speelde vandaag met wit op bord 7. Hij won op een mooie manier kwaliteit en een pion. Met een toren, een paard en een pion tegen 2 lopers wist Rob zijn tegenstander te verslaan. “Ik kon altijd mijn toren geven voor een loper en dan met mijn vrijpion als troef gaan lopen”, vertelde hij me later. (1-5) De winst was al binnen!

Wesley speelde een ijzersterke partij tegen De Beule op bord 3. De partij ging heel lang gelijk op. Het was moeilijk winst initiatief te nemen voor beide spelers. Helaas zag Wesley een sterke truc van zijn tegenstander over het hoofd, waardoor hij in een minder pionnen eindspel terecht kwam. (2-5)

De laatste Partij was nog bezig. Ondanks dat de winst binnen was, was dit nog een hele spannende partij om te volgen. Hans speelde tegen Bunt met zwart op bord 6 en er gebeurde van alles. Na een aparte opening te hebben gespeeld en een 3 pionnen op de C lijn, bood Hans remise aan. Dit nam zijn tegenstander niet aan. Hij wilde de schade beperken voor Bennekom. Geen remise is voor Hans winst natuurlijk. Hij sleepte het punt binnen door met 2 vrijpionnen naar de overkant te lopen. (2-6)

Deze super ronde bracht ons dichter bij promotie, maar we hebben de zaak helaas nog niet in eigen hand. Dat zullen we in de slotronde zien.

De spanning blijft tot het einde!

OSBo-Cup team Kasteel mist winst op 1 seconde…

Wesley van Nie

Maandag 11 februari werd alweer een vervelende dag voor de leden van Het Kasteel 1. Na de grote nederlaag tegen Wageningen 2 waren er natuurlijk hier en daar wat revanchegevoelens. We gingen er dan ook vol voor tegen het bekerteam van Bennekom.

Na ongeveer een uur spelen kwam er wat tekening in de strijd. Caspar Hermeling (wit) en Hotze Hofstra troffen elkaar en dan weet je wel wat er op het bord komt. Begrijpen is altijd een tweede bij deze schakers en de complicaties waren dan ook moeilijk te beoordelen. Mark Agterberg op bord 2 had een licht verdachte stelling tegen Teunis Bunt, maar toen de dames eraf gingen was het ergste leed geleden. Maarten speelde op bord 3 tegen Martijn Pauw en zij namen er beiden flink te tijd voor in het begin. Maarten had in de opening een pion min of meer geofferd, voor centruminvloed. In plaats van proberen de pion terug te winnen koos (ook) hij voor het compliceren van de stelling, hetgeen er interessant uitzag. Twan Rutjes speelde op bord 4 tegen Van Oosterwijk. De opening leek ok voor Twan maar toen wit gratis een mooi centrum kreeg werd het keepen geblazen.

Op zich geen rede tot klagen en dat werd zelfs beter toen het 11 uur was geweest en de tijdnoodfase aanbrak. Allereerst wist Mark, toch vrij verassend, te winnen. In het toreneindspel maakte de tegenstander onder druk van de klok wat foutjes waardoor Mark moeiteloos met 2 pionnen naar de overkant liep voor een punt. Ook Twan was goed teruggekomen, Maarten zette 4 zetten zijn dame in (die niet geslagen kon worden) en Caspar had een dame buitgemaakt die de tegenstander pardoes had weggegeven. Even later won Caspar dan ook voor 2-0, maar tegelijkertijd blunderde Twan een loper weg, 2-1 dus. Alle druk dus op Maarten en zijn tegenstander die nog 40 seconden had. (Maarten 5 minuten)

Maarten stond nog steeds de pion achter maar met de dames en een toren op het bord zou het vlaggen van de tegenstander geen probleem meer mogen zijn. Maarten maakte echter een klassieke fout door alles af te ruilen, zijn tegenstander daarmee een makkelijk gewonnen pionneneindspel gevend. Het werd toch nog zeer spannend maar Pauw deed het netjes en met nog 1 seconde op de klok zette hij Maarten mat voor 2-2      

Dat betekende snelschaken, maar het team leek nog verdoofd van de gemiste winst in de reguliere wedstrijd. Caspar liet een loper al dan niet los, zette hem uiteindelijk toch maar op het gewraakte veld neer waar hij er gretig van afgeslagen werd. Mark kreeg alle hoeken te zien, Twan gaf een toren weg en Maarten stond ook een paard achter. Het snelschaken werd daardoor 0,5-3,5 en wij konden weer vertrekken.

Voor mij als teamleider was het een mooie wedstrijd om te volgen maar ondanks het goede spel van de reguliere partijen overheerst natuurlijk de kater. In ieder geval voor de leden van het team toch leerzaam en vanaf nu weet iedereen wat hij moet doen als de tegenstanders vlag op vallen staat: hou die stukken op het bord!

Wageningse topborden maken gehakt van Kasteel 1

Wesley van Nie

Zaterdag 9 februari kreeg Het Kasteel een flinke opdoffer te verduren. Tegen medepromotiekandidaat Wageningen 2 had het team geen schijn van kans.

Op bord 6 werd al redelijk snel tot remise besloten wegens gebrek aan winstkansen voor beide partijen. Hierna kwamen er al snel een aantal slechte stellingen op het bord voor ons, met name doordat de Wageningse top over meer openingskennis beschikt.

Willem van Berkel wist op bord 1 met een blauw oog te ontsnappen. Na een uiterst verdachte opstelling van Willem met zwart kon tegenstander Van der Werken al snel een kwaliteit buitmaken. Gelukkig bleef de stelling gecompliceerd en het lukte Willem om voldoende compensatie te creëren, waardoor een remiseaanbod werd aanvaard.

Andere leden van het team waren minder gelukkig. Caspar Hermeling op bord 2 kreeg een variant voorgeschoteld die hij nog nooit bekeken had. Hij koos bepaald niet de optimale opstelling, met als gevolg een doorslaande koningsaanval voor Oorebeek, die dit beheerst naar een punt speelde. Ook Hans Quint werd al in de opening verrast door tegenstander Stap. Aanvankelijk kon Hans goed meekomen, maar het snelle spel van zijn tegenstander bracht hem in tijdnood, waarin het te lastig werd om de boel bij elkaar te houden. Het eindspel met enkele pionnen achterstand werd nog even doorgespeeld maar bood geen kansen meer.

Mark Agterberg werd dit keer op  bord 3 ingezet en trof een sterke tegenstander in Scholten. Al snel nam Mark bewust een heel slecht eindspel aan omdat de pionnenstructuur hem remisekansen bood. Scholten speelde het echter slim en  koos eerst voor wat afleidingsmanoeuvres alvorens hij zijn echte troef (de breekzet a4-a5) op tafel legde. Toen Mark zijn stukken niet meer goed stonden om deze zet op te vangen leverde dat meteen een pion op en daarmee de partij.

Mugdim Mahmutovic maakte zijn debuut in het eerste team op bord 8. Tegenstander Naayer kreeg vanaf de opening het beste van het spel, maar Mugdim wist goed mee te komen en hield goede remisekansen. Na de 40^ste zet stond er dan ook een lopereindspel op het bord die mijns inziens remise moest zijn. Mugdim speelde echter teveel pionnen naar voren, zijn tegenstander daarmee nieuwe aanknopingspunten gevend. Deze wist daar wel raad mee en ook Mugdim moest de koning omleggen..

Twan Rutjes op bord 7 werd al heel snel in een positioneel verloren stelling gedwongen door Smaling. In de tijnoodfase voerde Twan echter een gemene truc uit die hem een toren opleverde. Twan dacht dat hij hierna een paard moest offeren om niet teveel pionnen achter te komen, maar dit was geen gelukkig idee. Smaling wist zijn belangrijke vrijpion op d7 te behouden en deze pion was genoeg voor remise. Had Twan zijn paard op het bord gehouden, dan had hij goede winstkansen gehad.

Henk van Kortenhof kwam op bord 5 wel goed uit te opening. Zijn tegenstander Franssen deed al snel enkele dubieuze zetten, die hem een straalverloren stelling gaven. Hij bleef echter stug doorschaken en het lukte Henk niet om de beslissende klap uit te delen. Na enkele winsten gemist te hebben liet hij zich in tijdnood flessen en kon teleurgesteld opgeven.

Eindstand: 1,5-6,5

We zijn nu teruggezakt naar de vierde plaats. Komende ronde komt Meppel op bezoek, die tot nu toe alle wedstrijden makkelijk gewonnen hebben. Het zal moeilijk zijn om tegen dit team punten te behalen maar als underdog kunnen we vrijuit spelen Wageningen was echter zaterdag wel een maatje te groot. Iets, waarvoor we ons niet hoeven te schamen denk ik.

Kasteel 1 wint knap van PSV

 Willem van Berkel

In de 4e ronde van de promotieklasse stond ons 1e team voor een zware opgave. Na de ietwat onnodige en teleurstellende nederlaag tegen ASV moest er tegen het Puttense PSV-Dodo minstens 1 wedstrijdpunt gehaald worden om niet in een neerwaartse spiraal te belanden. PSV is dit jaar duidelijk versterkt en hun gemiddelde rating van 2060 aan de eerste vier borden is indrukwekkend. Voor aanvang van de wedstrijd liet teamleider Henk echter al strijdlustig weten dat we er zin in hadden en dat we ons niet gewillig naar de slachtbank zouden laten leiden.

De wedstrijd begon vrij rustig met 3 remises, maar in deze uitslagen zat al wel een voorbode dat we deze middag kansen hadden. Willem kwam aan bord 1 met zwart tegen topscorer Mellema vlot uit de opening. Toen zijn tegenstander op zet 14 van de theorie afweek was hij er als de kippen bij om met een thematische dubbele opstoot in het centrum af te wikkelen naar een gelijkstaand eindspel. Maarten had als invaller voor Hans aan bord 4 ook ’n zeer sterke tegenstander. In de opening gebruikte hij veel tijd om wat kleine problemen op te lossen, maar met actief spel bereikte hij daarna ’n vlotte remise. Twan greep aan bord 6 naar z’n beproefde tactiek: pionnen naar voren op de koningsvleugel en lang rokeren. Hij gaf zijn tegenstander daarbij echter een prachtig veld op e5 voor zijn paard en kon geen potten meer breken.

Na deze 3 remises duurde het even voordat er meer uitslagen op het scorebord konden worden bijgeschreven. Aan bord 8 ging het helaas mis met Rob. De druk van zijn tegenstander op pion f4 kostte hem uiteindelijk een kwaliteit. De wanhoopsmanoeuvre met de dame die daarna nog volgde was harakiri. Het punt achterstand werd echter onmiddellijk goed gemaakt door twee fraaie overwinningen. De eenvoudige manier waarop Caspar aan bord 2 een kwaliteit buit maakte op Rody Straat was opmerkelijk. Rody probeerde het nog wel met een verdwaalde vrijpion, maar Caspar ging onverdroten verder met zijn winstplan. Henk moest aan bord 5 in eerste instantie nauwkeurig verdedigen. Toen hij echter een goed paard overhield tegen een slechte loper was het snel met zijn tegenstander gedaan.

Niets leek er op dat we er al waren. De partij van Mark stond potremise en Wesley had nog een heel moeilijk eindspel voor de boeg. Plotseling hoorden wij echter aan de bar dat Mark gewonnen had. Zijn tegenstander ging in een toreneindspel met ieder 3 pionnen op een vleugel voor de winst, maar vergat daarbij dat hij degene was die het meest blij mocht zijn met remise. Foutje, bedankt en de zege was een feit: 4,5-2,5. Wesley spartelde vervolgens nog heel lang tegen in een fascinerend lopereindspel, maar moest zich uiteindelijk toch gewonnen geven.

Door deze zege zijn we opgeklommen naar de 2e plaats. Alvast een mooi Sinterklaasgeschenk!

Een verlies op het randje

Mark Agterberg

Zaterdag 3 november stond de groep kasteelheren al klaar om de strijd aan te gaan met ASV4.

Maar wat moet je nu van zo’n team verwachten? Een lagere rating maar wel de volle matchpunten? Toch zat het vertrouwen en het teamgevoel er wel in bij iedereen geloof ik, dus we gingen er voor!

We speelden met invaller Maarten, omdat Wesley zichzelf afgemeld had. Desalniettemin een sterk team.

Ikzelf was als eerste klaar met mijn partij op bord 8 tegen jeugdspeler Zahmat, die trouwens een flink potje kan schaken. Ik kreeg een vlaag van aanvallen met matdreigingen op m’n dak. Alleen ruilde mijn tegenstander de aanvalstukken iets te makkelijk af waardoor de stelling gelijkwaardig werd en er tot remise werd besloten. (0,5-0,5)

Op bord 5 speelde Maarten een superpartij tegen Anne-Paul Taal. Hij hield de druk er maximaal op en profiteerde netjes in zijn tegenstanders tijdnood! Kortom een belangrijk punt voor het team. (1,5-0,5)

Kort na Maarten eindigde Henk op bord 6. Ook Henk speelde een hele sterke partij tegen Siert Huizinga, hij kwam op een gegeven moment zelfs 2 pionnen voor te staan! Helaas ging Henk de fout in en wist zijn tegenstander remise te maken. Een plusremise dus. (2-1)

Ondertussen ging het langzamerhand steeds iets minder met Willem op bord 1. Hij koos ervoor deze partij geen fianchetto te spelen en kreeg het daardoor toch wel vrij moeilijk tegen de sterke invaller/trainer van ASV! Uiteindelijk was het toch de klok die het hem deed. (2-2)

Twan Rutjes op bord 4 speelde een sterke partij waar hij de gehele partij iets sterker stond! Helaas belandde ook Twan in  tijdnood en gaf hierdoor een stuk af. Doodzonde maar ja het kan de beste overkomen natuurlijk. (2-3)

Hans Quint speelde een Russische partij tegen Erika Belle op bord 2. Het zag eruit als een taaie pittige stelling voor beide kanten. Na stukkenafwisseling bleek het gedwongen remise te worden met weinig winstkansen voor beide spelers. (2,5-3,5)

Ook Rob Duin was beland in een pittige stelling tegen Jan Knuiman waar de kansen steeds wisselde voor beide spelers. Helaas trok Rob aan het kortste eind. (2,5-4,5)

Tenslotte Caspar die in de opening een flinke dreun kreeg van Erik Wille! Maar ja wie Caspar kent, weet dat hij het gevaarlijkst is als hij klappen krijgt en dat heeft Erik geweten ook. Voordat hij het wist, stond Caspar 2 pionnen voor en liet hij zien dat het Kasteel ook punten kan pakken! (3,5-4,5)

Al met al een goeie ronde! We moeten het koppie niet laten hangen; de volgende partij knallen we ons weer helemaal terug!

Het Kasteel 1 schaakt zich in top van klassement!

Ritchy Duin

Zaterdag 6 oktober jl. speelde ons 1ste team de thuiswedstrijd tegen het 2de team van UVS-Nijmegen. De Nijmegenaren hebben wat rating betreft zeker een gelijkwaardig team, zodat het een spannende schaakdag zou worden.

Dat werd het zeker, maar met de steun van het thuispubliek en dank zij enkele individuele uitstekende prestaties, boekten we een belangrijke en een verdiende overwinning! De schaakstrijd in het wijkcentrum werd overigens heel goed bezocht door vele Kasteelsupporters, klasse!

De wedstrijd kende een rustige openingsfase. Mark speelde met de zwarte stukken tegen Ten Bos en de spelers belandden in een stelling waarin weinig beweging meer mogelijk was. Er kon niets geforceerd worden, want dat was te link. Al snel werd daarom remise overeengekomen.

Henk had een gelijkopgaande partij tegen Van de Spoel. Nadat de dames waren geruild combineerde Henk met Pxd5 naar een iets beter staand toreneindspel. Het leek of hier toch nog wat kansen inzaten voor wit, maar het was moeilijk zei Henk later. In ieder geval een plusremise.

Caspar zorgde voor vuur in de wedstrijd. In het middenspel zag hij zijn kans schoon tegen Cheung. Met een gehaaide afruil veroverde hij een belangrijke centrumpion. Na een slechte zet van zijn tegenstander sloeg Caspar met zijn dame pardoes de witte loper van het bord, tot grote schrik van de witspeler. Het leverde een kwaliteitswinst op en een flinke 2de rij-aanval waarna Cheung snel opgaf.

Willem speelde een dijk van een partij. Tegenstander Klomp speelde met wit een dubbele fianchetto en Willem deed het met een enkele. Na een algehele afruil van stukken ontstond een eindspel waarin beide spelers nog een loper (van gelijke kleur) en enkele pionnen hadden. De zwarte b-pion van Willem begon echter aan een zeer gevaarlijke opstoot en werd een enorme troef. Klomp moest hiervoor de dekking van zijn pion loslaten. “We gaan winnen!” mompelde Willem in het voorbijgaan zelfverzekerd en als de trainer het zegt dan zal dat ook wel zo zijn! Willem won uiteindelijk 3 pionnen en daarna staakte zijn tegenstander de ongelijke strijd.

Wesley kreeg tegen Van Erp het betere van het spel. Met de witte stukken had hij vanuit de opening al een ruimteoverwicht en meer activiteit. In het middenspel wist hij ook nog een pion te winnen. Het toreneindspel met een pion meer werd toch remise gegeven omdat de ontwikkelingen in de wedstrijd gunstig waren.

Brouwers schotelde Hans een bizarre opening voor. “1. g4 ken ik wel, maar 2. g4 heb ik nog nooit gezien!” zei Hans tegen me. Inderdaad wat doe je na 1.d4, Pf6 2.g4 ? Gewoon er afslaan natuurlijk en dat deed Hans dan ook. Laat maar zien dan! Uiteraard kreeg wit gevaarlijke aanvalskansen. Het zwarte paard kwam in de knel en er moest een creatieve oplossing bedacht worden om nog enig spel te krijgen.

Beide spelers gebruikten zeer veel tijd voor deze openingsfase, je zou denken dat de witspeler het vaker gezien zou moeten hebben… De zwarte koning wist te ontsnappen naar een veilig veld, via c7 en b6 en na afruil van de dames wist Hans uiteindelijk 2 pionnen voor te komen. Zeer geduldig en nauwkeurig werd de gewonnen stelling naar winst geschoven, waardoor de wedstrijdoverwinning binnen werd gehaald!

Dat was maar goed ook, want er resteerden 2 partijen, waarin we slechter stonden. Twan had een moeilijke middagje tegen Bekkering. Na een aanvankelijk gelijkopgaande openingsfase wist Bekkering met zijn toren in te slaan in de witte stelling. Het bleek een tijdelijk kwaliteitsoffer door een vervelende penning die Bekkering nog in petto had. Twan verloor uiteindelijk een pion en zat met een slechte stelling. Met weinig tijd op de klok moest hij het punt aan de tegenstander laten.

Rob zat tegen Remmerts goed in de partij. Met wit aanvallen op de damevleugel en de zwartspeler stuurde zijn stukken naar de koningsvleugel: een typisch Konings-Indisch speltype. De zwarte paarden werden gevaarlijk geposteerd dicht bij de witte koning en ook de zwarte koningspionnen waren opgemarcheerd. Rob leek de verdediging echter gewoon goed dichtgetimmerd te hebben. Aan de andere kant van het bord was Rob met een opmars bezig. Met de dame als aanvalsleidster werden 2 pionnen buitgemaakt en winst leek een kwestie van tijd. In de aanval sneuvelde er echter een paard (foutje?) zodat een kritieke situatie ontstond. Hoewel, het zwarte paard op g3 stond ook al 20 zetten lang opgesloten en niks te doen. Met actief spel kon Rob nog lekker meedoen en de zwartspeler koos met een remise-aanbod toch maar eieren voor zijn geld.

Door deze ruime 5 – 3 overwinning heeft het 1ste team een voorlopige 2de plaats in het klassement ingenomen.

Dat is een promotieplaats, maar de weg is nog lang!

Eerst moet er op zaterdag 3 november a.s. aangetreden worden tegen ASV 4 in Arnhem, dat eveneens 2 wedstrijden gewonnen heeft.

De zege werd nog flink gevierd in een gezellig wijkcentrum en daarna bij Asia met een lekkere maaltijd!   

De Pion 2 – Het Kasteel 1: 2 – 6 (1ste ronde seizoen 2007-2008)

6-2 overwinning dus. Het was zeer overtuigend, maar de volgende ronde zal meer duidelijkheid geven over wat er dit jaar mogelijk is. De Pion 2 lijkt de gedoodverfde degradant

1e team wint slotwedstrijd overtuigend!

Monsterscore tegen S.M.B. 4 uit Nijmegen: 7 – 1!

Ritchy Duin

Zaterdag 12 mei jl. werd de gezamenlijke slotronde van de Promotieklasse gespeeld in de Wageningse Vredehorst. De kampioen was al bekend, het Arnhemse A.S.V. 3 wist alle voorgaande wedstrijden te winnen. Dit in tegenstelling tot het Nijmeegse S.M.B. 4, dat met 0 punten troosteloos onderaan stond en al gedegradeerd was. In de vorige wedstrijd wist ons 1ste team niet te winnen van PSV-Dodo uit Putten en daardoor kon het komen dat het Puttense team nog een sprankje hoop kon koesteren om ook volgend seizoen in de promotieklasse te mogen uitkomen. Alleen winst tegen het sterke Meppel kon hen nog redden en dan nog waren ze afhankelijk van de andere uitslagen. Echte Kasteelschakers wachten niet af wat de concurrentie doet en de heren besloten dan ook om er eens goed voor te gaan zitten. Tegenstander was de rode lantaarndrager uit Nijmegen en dat betekende natuurlijk dat een overwinning er eindelijk weer eens in moest zitten! De verrassende ontknoping die later op de dag volgde hadden weinigen echter kunnen voorspellen…

Henk van Kortenhof kon helaas niet meespelen en daardoor mocht Ritchy Duin zijn 4e invalbeurt maken in het 1e team. Met zwart speelde hij een lastige opening tegen Van de Berg. Om gevaar op e5 te voorkomen ruilde hij zijn loper tegen het witte paard f3, hierdoor kreeg de witspeler wel een dubbelpion maar ook mogelijk aanvalskansen over de g-lijn. Van de Berg speelde het echter te traag en in het middenspel kreeg Ritchy actief spel door het centrum. Het remise-aanbod werd maar aangenomen, want veel Kasteelschakers hadden betere tot zelfs gewonnen stellingen (behalve Caspar).

Inderdaad ging het daarna in rap tempo heel voortvarend. Twan Rutjes mocht een klassieke mataanval over de h-lijn opzetten tegen Ottenheym. Twan liet zijn paard op g5 in staan en zijn tegenstander zag niets beters dan het edele dier ook van het bord te nemen. Hierna kon Twan met zijn toren op h7 binnenvallen en snel daarna staakte Ottenheym de strijd.

Leon Ter Beek gaf de gambietpion van tegenstander Mercancano niet meer terug. In het middenspel offerde de Nijmegenaar toen maar een paard maar deze kreeg hiermee geen initiatief. Leon posteerde ondertussen 2 torens op de 2de rij en met nog eens 2 paarden in de buurt werd de witte koning belaagd. Een paardvork leverde Leon nog eens een volle toren op en toen vond zijn tegenstander het wel genoeg.

Ook Willem Blankert won al snel in de opening met een eenvoudige combinatie een kwaliteit. Tegenstander Lamboo probeerde het eindspel nog te kiepen, maar Willem wist in met 2 torens tegen toren + loper genoeg ruimte te krijgen. Hij snoepte wat pionnen mee en de vrije doortocht voor zijn h-pion was genoeg voor de winst.

Wesley van Nie koos tegen Verstegen van meet af aan de aanval. De pion die Wesley in de opening mocht pakken zag Verstegen niet meer terug. Met secuur spel bouwde Wesley zijn voordelige stelling uit naar een gewonnen eindspel. De opgesloten zwarte loper op veld a8 was ook al niet alles. In het eindspel bleek de inmiddels wanhopige en in tijdnood geraakte Verstegen kansloos tegen de witte torens op de 7de rij en konden de ver opgerukte witte c- en d-pion niet meer gestopt worden.

Caspar Hermeling toverde, zoals gebruikelijk, een chaotische stelling op het bord tegen Quackenbusch. Na 15 zetten was er voor omstanders al weinig meer van te maken en Caspar kwam ogenschijnlijk zeer slecht te staan. Maar juist dan is hij het gevaarlijkst! Quackenbusch liet zich beetnemen en Caspar ging er na enkele vlotte combinatiezetten met de volle buit vandoor.

Maarten Rossen speelde met zwart tegen Bardie een gelijkopgaande partij. In het middenspel had Maarten wat actiever spel, maar het eindspel waarin beide spelers 2 lopers en wat pionnen hadden werd remise gegeven.

Tenslotte was het teamcaptain Willem van Berkel die tegen Fassaert de 7 – 1 monsterscore op het scorebord wist te zetten. In een redelijk gelijkstaande stelling had Fassaert een iets betere loper, maar Willem zocht kansen over de e-lijn en kreeg een gevaarlijke vrije d-pion. Fassaert raakte in tijdnood en Willem joeg hem op de 39ste zet door de vlag zodat ook Willem het volle punt pakte.

Ons team boekte dus de grootste overwinning in de promotieklasse van dit seizoen en ondertussen wist PSV-Dodo iedereen te verrassen door Meppel te verslaan met 4½ - 3½! Doordat S.M.B. 3 met 6 – 2 ten onder ging tegen Bennekom degradeerde ook het 3de team van de Nijmegenaren. Verrassend was ook dat kampioen A.S.V. 3  de laatste ronde toch nog buigen moest voor Schaakstad 4.

Deze onverwachte ontknoping zorgde er voor dat ons team, na een minder seizoen, toch nog een 6de plaats als redelijk eindresultaat kon noteren. Een hele opluchting en het feest na afloop was bijna als dat van een heus kampioenschap. Volgend seizoen nieuwe kansen en het is al bekend dat er dan 2 teams mogen promoveren naar de KNSB.

Kasteel 1 houdt handhaving in promotieklasse in eigen hand

Twan Rutjes

Afgelopen zaterdag speelden we in Putten tegen PSV-Dodo. Ritchy Duin viel in voor Willem Blankert. Na het startsein begonnen we te strijden.

Willem van Berkel op bord 1 speelde met wit de variant die GM John van de Wiel vorige week met wit tegen Willem zelf had gespeeld. Uiteraard had Willem deze opening nog eens goed bekeken, nadat hij remise(!!) tegen John van de Wiel had gespeeld tijdens de simultaan in Druten. Willem’s tegenstander had van deze opening geen kaas gegeten en ging al heel snel de mist in. 1-0 voor Het Kasteel dus en Willem mocht al vroeg van het zonnetje genieten.

De volgende gelukkige was ik zelf. Op bord 5 kreek ik met wit de Caro-Kann verdediging tegen. Toen mijn tegenstander kort ging rokeren kon ik al mijn stukken en pionnen op zijn koningsstelling richten en onder die druk bezweek hij snel. 2-0 en Willem en ik besloten om een visje te scoren bij de viskraam om de hoek.

Even later was het Maarten Rossen op bord 6 die een interessante partij speelde. Zijn tegenstander pakte in de beginnende tijdnoodfase een zeer giftige pion wat hem een stuk en zijn stelling kostte. Ja en dan staat het 3-0 , maar dan ben je er nog niet. Want op twee andere borden stonden ingewikkelde stellingen  en op de andere drie borden stonden eindspelstellingen met een minnetje op het bord.

Wesley van Nie op bord 2 nam de geofferde pion aan en begon daarna zijn stelling te verstevigen. Zijn tegenstander bleef echter maar goede zetten doen en maakte het Wesley erg lastig. Verzonken in zijn spel vergat Wesley helaas de tijd, zodat hij op zijn 38e zet door zijn vlag ging. 3-1

Toen was het Henk van Kortenhof op bord 4 die, nadat hij slecht kwam te staan, taai doorvocht. En dat betaalde zich uit. Zijn tegenstander was even “afgeleid” en liet prompt een vork toe. 4-1 en één matchpunt was binnen. De andere borden stonden niet zo best maar één remise moest er toch wel inzitten, hoopten we.

Leon ter Beek speelde een leuke spaanse partij, maar kwam in een eindspel van slechte loper tegen een goed paard. Hij had de slechte loper en kon het net niet redden. 4-2

Caspar Hermeling kwam op bord 3 in een moeilijke open stelling net iets minder te staan, maar wist op Caspariaanse wijze toch nog interessant spel te krijgen. De tegenstander doorzag helaas alles en wist het resterende eindspel toch nog in winst om te zetten. 4-3

Onze hoop rustte op Ritchy Duin. Ook hij kwam in een eindspel van slechte loper tegen goed paard. Even leek het nog remise te worden, maar dat paard bleef maar springen en de koning van de tegenstander kwam steeds dichterbij. Toen hij een pion kon nemen werd verlies van Ritchy een feit. En ook de 4 – 4 eindstand.

En zo kon het eerste team teleurgesteld, maar in de wetenschap dat we handhaving in de promotieklasse nog steeds in eigen hand hebben, vertrekken uit Putten.

De uitslagen:

Het Kasteel                 PSV-Dodo

1 W. v. Berkel (2041)       J Valstar (1627)          1-0

2 W. v. Nie (2009)          R. Straat  (2117)         0-1

3 C. Hermeling (1928)       E ’t Jong (2010)          0-1

4 H. v. Kortenhof (1901)    H Bloemen (1683)          1-0

5 T. Rutjes (1831)          K. Dokter (1670)          1-0

6 M. Rossen  (1832)         G. v/d Brink (1846)       1-0

7 R. Duin  (1817)           M. Kortrijk  (1892)       0-1

8 L. ter Beek  (1900)       M. de Graaf  (1828)       0-1

                                                   4 - 4

Dramatische nederlaag Het Kasteel 1

Willem van Berkel

Wie dacht dat we de meeste tegenslag dit jaar wel gehad hadden, kwam vanmiddag tegen de routiniers van Bennekom bedrogen uit. Met Rob als invaller voor Wesley werden er helaas verschillende gewonnen standen om zeep geholpen. Tel daarbij enkele snelle nederlagen en het resultaat is duidelijk: 1½-6½.

Het Kasteel had wit aan de even borden.

Het Kasteel 1 weet weer wat winnen is.

Wesley van Nie

Zaterdag, 11.00. De telefoon gaat, het is Twan. “Het weer is niet al te best, gaan we fietsen of met de auto?” Regendruppels verdringen zich op het glas van mijn balkondeur. “Laten we maar met de auto gaan, ik betaal ook wel wat parkeergeld.” Zo gezegd zo gedaan.

Aangekomen in Nijmegen volgt de koude douche: goede reis, maar 12 euro armer aan parkeergeld. De meeste teamleden kozen een slimmere tactiek en kwamen per trein aan. Alleen Maarten voltooid uiteindelijk de vooraf aangekondigde fietstocht.

Rond 12.00 zijn zowel UVS 2 als Het Kasteel compleet en kan de wedstrijd beginnen. Ik kom goed uit de opening en wanneer ik een afwikkeling zie naar een gunstig eindspel voer ik de zet die dit mogelijk maakt tevreden uit, om daarna even een rookpauze te houden.

Mijn tegenstander loopt even later ook de barruimte binnen. Hij kijkt bedroefd.

“Vreemd,” dacht ik. “Ik heb mijn cola nog lang niet op en bovendien is het mijn beurt om wat te drinken aan te bieden.” Maar in plaats van het aanbieden van een glaasje cola biedt hij zijn hand aan.

“Geef je op?” vraag ik hoopvol.

“Ja, ik geef op. Ik verlies een stuk.”

“Is dat zo?” zeg ik, onderwijl juichend van binnen, “waarom kon je dan niet Txf4 doen? Zo slecht is dat toch niet”

Hij kijkt opeens met een verwarde blik. Txf4? Txf4! Waarom heb ik die zet überhaupt niet bekeken?. Snel wordt het bord erbij gehaald om te concluderen dat hij nog slechter heeft gespeeld dan hij dacht. Onterecht opgegeven, en dat nota bene na nauwelijks een uur wedstrijd.

Nadat uit de analyse bleek dat ik sowieso wel goede winstkansen had in de kritieke stelling lopen we naar beneden om de rest aan het werk te zien. Het blijkt een gelijkopgaande wedstrijd. Twan op bord 6 is bezig zijn aanval middels een stukoffer beslissende kracht te geven. Tot deze aanval kwam Twan toen zijn tegenstander maar tempo’s bleef steken in zijn eigen fata morgana-aanval. Niet veel later staat het dus 2-0.

Willem I op bord 1 heeft op dat moment een stelling die hem wel ligt. Ritchy op bord 3, ingevallen voor Henk die griep had, heeft een gambietpion geofferd maar zijn tegenstander heeft helaas de verdediging prima voor mekaar. Dat gaat lastig worden. Caspar op 4 heeft een onduidelijke stelling. De tegenstander heeft een kwaliteit geofferd voor spel tegen de koning van Caspar. Zijn compensatie lijkt uitstekend. Leon op 5 heeft met een ongelukkige loperruil zijn eigen pionstructuur aangetast en heeft geen goed gevoel bij de partij. Ik probeer hem nog moed te geven (“zal wel meevallen”) maar helaas heeft Leon gelijk en valt er een kwaliteit van het bord. De tegenstander schuift dit rustig uit naar 2-1 Willem II op 7 is bezig met een sterke koningsaanval en we duimen natuurlijk allemaal dat dit keer het begeerde punt wel wordt binnengehaald. Maarten op 8 heeft na een slechte opening toch een pion buitgemaakt in het eindspel. Winnen is echter nog een ander verhaal en Maarten twijfelt of dit wel mogelijk is. Gezien de andere borden vraag ik hem echter om de moed erin te houden en “gewoon” te gaan melken.

Rond de tijdnoodfase komt er tekening in de strijd. Ritchy offert nog uit wanhoop een toren maar zijn stelling blijft verloren en hij moet opgeven. Willem II offert ook materiaal. Natuurlijk prikt de computer er zo doorheen maar zijn tegenstander raakt er behoorlijk van in paniek en krijgt de verdediging niet rond. Terwijl hij roept “eindelijk is het punt binnen” voert Willem de mat-in-2 zet uit. Willem I biedt hierop remise aan, zijn tegenstander zet een degelijke partij neer en Willem ziet niet hoe hij zijn stelling verder kan versterken. De remise wordt aangenomen: 3,5-2,5 voor ons.

Caspar weet de 40ste zet nog te halen maar is in de tijdnoodfase wel zijn materiaalvoorsprong kwijtgeraakt. Caspar zoekt nog naar eeuwig schaak maar daar is de tegenstander te goed voor, hij speelt het risicoloos naar winst. 3,5-3,5 en dus tijd voor Maarten om actie te ondernemen.

Terwijl Maarten rustig zijn paard en toren goed aan het neerzetten was heeft zijn tegenstander niks ondernomen. Hij verkeerd blijkbaar in de veronderstelling dat afwachten remise oplevert. Op een gegeven moment komt Maarten weer naar boven. Hij twijfelt weer, “wat moet ik doen?”

A tempo antwoord Willem I “gewoon winnen!” De beste zet van Willem in deze match. “Ok, dan ga ik gewoon winnen” om vervolgens een pion naar voren te gooien.

De tegenstander blijft volharden in zijn afwachtende houding waardoor Maarten in plaats van een onduidelijk eindspel (bij de kritieke verdediging) een makkelijk gewonnen eindspel kreeg. Foutloos schuift hij dit uit terwijl diverse teamgenoten en de supporters Clemens en Ton, ook langsgekomen (hulde!), zenuwachtig rond het bord hangen. Na 5,5 uur geeft bord 8 van UVS eindelijk op waardoor de winst een feit was: 4,5-3,5

Na deze ronde staan we zevende, maar er is nog niks beslist. SMB 4 lijkt gedegradeerd, de teams op de plaatsen 6 t/m 9 vechten nog om degradatie te voorkomen. Het staat dicht bij elkaar!

Kansloze nederlaag van Kasteel 1 tegen Schaakstad 4

Henk van Kortenhof

We speelden afgelopen zaterdag een belangrijke wedstrijd, tegen Schaakstad 4, die we helaas met 5 - 3 hebben verloren.  Als gevolg hiervan zullen we de rest van het seizoen weer tegen degradatie moeten strijden. De wedstrijd begon al slecht voor ons, omdat Wesley zich niet goed voelde en niet in staat was om te spelen. Gelukkig was Daan aanwezig, zodat hij kon invallen. Misschien hadden we hem beter op bord 1 kunnen laten invallen, maar dat is wijsheid achteraf. Zoals het nu ging, waren we eigenlijk kansloos. Op een bepaald moment waren we bang voor een zeer grote nederlaag, iets van 7-1 of zo. Zo bezien viel het resultaat uiteindelijk nog mee. Te weinig spelers halen op dit moment om allerlei redenen hun normale niveau. Volgende ronde is pas begin februari, misschien gaat het tegen die tijd weer beter. Dan ontvangen we de koploper ASV-3. Een mooie kans, om die eens beentje te lichten! Dat zou meteen onze degradatiezorgen flink verminderen.

Dan de karakteristieken

Aan bord 1 verloor Twan met wit van de sterke Eleveld. Na een goede opening kwam in het middenspel het verschil in speelsterkte goed tot uitdrukking.  Zwart won een pion, maar vond het blijkbaar te eenvoudig om ook de kwaliteit mee te pikken. Twan kreeg kans op tegenspel, maar gaf vervolgens een volle toren weg.

Willem op bord 2 met zwart speelde een soort Benoni, die ik in 45 schaakjaren nog niet ben tegengekomen. Wit stond voortdurend wat beter en veroverde ook een kwaliteit. Toch werd tot remise besloten in een stelling, waarin wit gerust had kunnen doorspelen.

Waarschijnlijk ook tot zijn eigen verrassing speelde Maarten op bord 3.  Er kwam een Tarrasch op het bord, die door zwart niet goed werd behandeld.  Maar Maarten stuurde terecht aan op een risicoloze remise.

Henk op bord 4 speelde via een omweg eveneens Tarrasch. Ook hij behandelde het niet helemaal goed, wat passief, waardoor wit druk hield. Uiteindelijk kwam er een toreneindspel op het bord met een witte pluspion. Dat soort stellingen is meestal heel lastig te winnen, Zo ook hier, remise dus.

Willem Blankert speelde met wit op bord 5. Hier speelde zwart een variant van het Engels, die mij volstrekt onbekend is. Of het goed was weet ik niet, maar wit won vrij snel een pion. Hiervoor kreeg zwart actief stukkenspel. Het werd remise door herhaling van zetten.

Leon verloor met zwart op bord 6. Hij kwam met Spaans uitstekend uit de opening. In plaats van aanvallen op de damevleugel probeerde hij iets in het centrum. Dat kostte hem een pion. Hij had daarna nog wel kansen, maar toen hij ook nog een kwaliteit inleverde was het snel gedaan.

Invaller Daan met wit op bord 7 speelde zijn favoriete gesloten Siciliaans. Het verging hem een beetje hetzelfde als Leon. Hij kwam met enig voordeel uit de opening. Dit verzandde bij de overgang naar het middenspel. Enkele mindere zetten van wit bezorgden zwart voordeel, waarna een eenvoudig schaakje met kwaliteitswinst de partij ten gunste van hem besliste.

Tenslotte Caspar. Hij speelde op bord 8 met zwart een Siciliaan. Waar hij op de hogere borden moeite heeft met de wat sterkere tegenstanders kon hij zich hier helemaal uitleven. Na de nodige verwikkelingen kreeg hij een dame tegen 2 torens. Vaak is dat in het voordeel van de torenpartij, maar de witte koning stond zo slecht, dat de dame van Caspar ongeveer het hele bord kon leegroven. Toen wit op mat stond gaf hij maar op.

Een gure wind waait door het kasteel

verslag Kasteel 1-Wageningen 2 uitslag 2,5-5,5

Willem Blankert

Zaterdag 11 november 2006. Het weer was grijs en grauw. Het tweede team van Wageningen kwam op bezoek. De voortekenen waren voor het eerste team niet best. De invaller voor de met oogbeperkingen kampende Henk was ziek en dus nam Ritchy de honneurs waar op overigens prima wijze. Helaas waren er toen geen invallers meer over voor Leon (antibiotica), Willem II (beuh, ik was liever terug naar bed gegaan) en Maarten (ook verkouden dus). Zoals gezegd, de voortekenen waren niet best.

Op bord 1 speelde Wesley om duistere redenen op zet 11 zijn zwarte knol van f6 naar e4 om vervolgens niet alleen minder te komen te staan, maar hij deed gelijk een pion in de aanbieding waarop wit wat goedkoop een damevleugelmeerderheid verwierf. In hogere zin was de partij gelijk gedaan. Een witte toren bereikte de 7e rij en al rap had wit drie zware jongens op de c-lijn wat nogal lastig was. Wesley deed weliswaar een lovenswaardige poging om Leons vermaarde zitvlees te evenaren, maar veel meer dan lang blijven zitten was het niet. Torens werden geruild en het resterende dame-eindspel, werd rustig naar winst geschoven middels twee verbonden meervrijpionnen (mooi woord voor galgje). Een nul voor ons.

Op bord 2 speelde ene Willem I een wonderbaarlijke partij met wit, waarbij zwart alle gelegenheid werd geboden om een ideale aanvalsstelling al op zet 12 neer te zetten. Onze Willem keek veel droef, maar het werd nog veel erger. Weliswaar mocht wit nog komen tot Txe7, maar als zwart dan eindelijk Lxg2 doet valt het witte doek. Niets van dat alles. Willem ontsnapt. Hij staat weliswaar een kwal achter, maar heeft in twee vrijpionnen en actieve stukken meer dan afdoende compensatie. Winst gloort aan den einder! (Zuster Johanna, ziet gij hem al komen?) Na zet 30 gaat echter alles mis. Wit knoeit dusdanig dat niet alleen de rest van de partijnotatie is weggevallen, ook zijn dame ontvalt door de onkunde van het moment. Kortom, hij was ontdaan. U raadt het al. Weer een nul.

Op bord 3 speelde Leon zo'n zet of 26 redelijk mee. Hij stond met zwart wat minder in een Engelse partij en toen was of Leon of zijn antibiotica het beu. Feilloos vond Leon de kortste weg naar het mat, het zijne om precies te zijn. Stukverlies vond hij blijkbaar niet genoeg. De derde nul.

Als u had gedacht het ergste nu wel gehad te hebben, dan kan u zich haast niet erger vergissen. Bord 4. Caspar. Eigenlijk hoef ik niet meer te zeggen. Voor de enkeling die Caspar wat minder goed kennen, volgt nu een korte doch volstrekt overbodige beschrijving van zijn partij. O rampspoed. Caspar wint een stuk en een pion. Dat betekent dat zijn nederlaag niet ver weg meer is. Onze jongen moet namelijk eerst slecht tot verloren staan, dan komt de ware Hoedini in hem boven op en het arme slachtvee aan de overzijde wordt alsnog geFritzt. Waarom ik me met hem bemoei, weet ik ook niet, maar in een onwaarschijnlijke poging om het onheil af te wenden, waarschuwde ik Caspar nog voor dat zoveel luxe en plushout niet goed voor hem is. En luisteren? Ho maar! Niet veel later is Caspar zijn dame kwijt en mag hij vervolgens met een toren en loper het opnemen tegen een zwarte dame. Aan de witte zijde werkt werkelijk niets meer samen en de zwarte dame spuit haar gif in het witte hout. Uiteindelijk legt Caspar zijn vermoeide hoofd in zijn schoot. Zijn partijnotatie was ook al niet best. Misschien moet hij de volgende keer maar grootmoedig zijn plushout subiet retourneren. Dan gaat het vast een stuk beter.

Bord 5. Ondergetekende dus. Willem II, ook wel SpaKoning genoemd. Wat zal ik zeggen. Zo verkouden als ik was, dacht ik met zwart beter tot gewonnen te staan, maar in feite had ik een veel betere voorzetting gemist waarna ik terecht een voorzichtige benadering koos die Fritz8 achteraf nog niet zo gek vond. Onder invloed van citroenthee trok ik nog aardig bij. Zwarte thee bevat immers een weinig cafeïne en dat had ik in maanden niet meer tot mij genomen. Kortom, ik zat zelfs op een gegeven moment best even lekker in mijn vel. Geconcentreerd en zo. Dus gaf ik juist toen in de eerste wederzijdse tijdnoodfase in een min of meer gelijke stelling volstrekt onnodig een pion weg waarna mijn stelling in elkaar sodemieterde. Dapper heb ik daarna het zooitje kreupelhout nog een zet of 40 bij elkaar proberen te houden, maar het gehamer aan mijn doodskist was onmiskenbaar en werd allengs steeds luider. Ik deed alsof ik het niet hoorde.

Bord 6. Maarten. Ook hij was gebukt onder een verkoudheidje maar was wel als eerste klaar. Hoera bravo! Een halfje met wit nog wel! Er werd flink wat hout geruild en toen vond de Wageningse zijde het wel welletjes. Saai, maar goed voor een halfje in 24 zetten. Ik zou ervoor getekend hebben.

Bord 7. Twan pakje met zwart het vlot aan en werd geholpen doordat zijn Wageningse tegenhanger vond dat hij over een pion te veel beschikte. Twan bleek wel genegen om de arme sloeber te helpen en mepte dat stomme witte poppetje op a5. Wie het kleine niet eert... Uiteindelijk wikkelde hij af naar een eindspel wat doorgaans raadzaam is bij materieel overwicht. (Hoe komt hij erop!) De zwarte boer op b5 had plotseling helemaal geen tegenliggers meer en was het niet meer dan een kwestie van tijd dat er vol punt op het Kasteelconto geschreven mocht worden. (Ontkurk de champagne!) Opmerkelijk genoeg promoveerde uiteindelijk zwarts e-pion op zet 69 en niet het kreng op de b-lijn, maar dat maakte niet uit. Het punt smaakte Twan toch wel.

Bord 8. Ritchy won met wit. Aan de invaller lag het dus niet. Hij penetreerde origineel in de zwarte stelling en na 32 zetten was het punt van hem. Zijn tegenstander hoefde echt niet veel fout te doen om te verliezen. Potdomme, het leek wel een echte partij! Zonder twijfel was het dat ook.

Saillant detail was dat ook Henk van Kortenhof even langskwam om te kijken. Nog voordat alle partijen ten einde waren, is hij weer vertrokken. Misschien kon hij het niet langer aanzien. Zonder twijfel lag dat niet aan zijn ogen. We hadden nog wel vijf invallers kunnen gebruiken.

Het Kasteel wint van Schaars Met Belichting 3

Wesley van Nie

De tweede ronde van de Promotieklasse stond vandaag alweer voor de deur. Uit tegen SMB 3, niet ieders favoriete uitwedstrijd. Dit heeft niks te maken met de mensen van SMB maar meer met de speelzaal, die die term in onze ogen niet verdient. Nou moet ik er natuurlijk wel bijzeggen dat we zelf nogal wat luxe gewend zijn, maar het licht in de zaal is gewoon te schaars voor een aantal van onze mensen. Gelukkig kon met enige aanpassingen iedereen een fatsoenlijke partij op het bord zetten.

De wedstrijd had al om 12 uur moeten beginnen, werd ons verteld toen we om kwart voor één aankwamen. Allemaal leuk en aardig, maar dan moet je ons wel op de hoogte stellen. Onze klokken waren ook niet aangezet, dus misschien had men zich het één en ander al gerealiseerd. Dus rond één uur begonnen we aan de wedstrijd met ieder 2 uur op de klok.

Al snel vielen er enkele remises te noteren. De tegenstander van Willem van Berkel bood na 16 zetten remise aan. Over de rede daarvoor tast ik in het duister, hij had immers een gewonnen stelling op het bord (zijn aanval was veel verder gevorderd). Willem dacht er nog eens goed over na maar koos wijselijk eieren voor zijn geld.

Ook Willem Blankert en Henk van Kortenhof kwamen al snel remise overeen met hun tegenstanders. Twee degelijke partijen. Leon ter Beek bracht ons hierna op voorsprong. Een theoretische blunder (niet dat ik er verstand van heb) werd  instructief en hardhandig door Leon afgestraft. Als beloning mocht Leon de matzet uitvoeren.

Twan Rutjes moest niet lang daarna tegen een zwakkere tegenstander in remise berusten. Twan kreeg een voordelig eindspel van Toren Loper tegen Toren Paard, maar zwart werkte niet mee met remise als redelijk logisch resultaat.

Vooraf voorspelde ik aan Caspar Hermeling dat hij een oogverblindende overwinning zou halen (gezamenlijk werd toen ook de kop van dit verslag gekozen). Het schijnt dat de tegenstander inderdaad na een gevalletje schaakblindheid een toren weggaf (ik was er niet bij). Nadat Caspar alle stukken van de tegenstander met veel machtsvertoon van het bord sloeg gaf deze op. Zo kennen we je weer, Caspar! ;)

Maarten Rossen maakte zich enige zorgen over zijn vorm maar in zijn partij was daar niks van te merken. Soepeltjes werd, na een niet al te beste opening, het evenwicht eerst hersteld en daarna opgewaardeerd naar een steeds grotere plus. Een nette partij en een partij die Maarten vast goed moet doen. Maar niet alleen Maarten, het hele team deed deze winst goed! Want daarmee kwam de stand op 2-5 voor de goeden en was ik alleen nog bezig (hoi..)

Mijn partij had ik goed opgezet. Nadat ik een moeilijke dame-insluittruc had gemist (voor de meespelers: 23.De2!! +-) kwam ik toch in een voordelig eindspel terecht. Daarin werd ik echter nogal overmoedig door mijn gedekte vrijpion alvast naar voren te spelen. En dame… Nou, mooi niet dus. De meest simpele verdedigingszet zorgde ervoor dat ik kon fluiten naar mijn pion.

Na 40 zetten stond er een troosteloos toreneindspel op het bord. Ik had op kunnen geven, maar besloot mijn toren in te ruilen voor 3 verbonden vrijpionnen. Dat werd nog heel spannend, maar ik kwam net 1 tempo te kort en mijn tegenstander trok toch aan het langste eind. Wel een leuke partij overigens.

Op het moment van schrijven zijn er nog geen uitslagen bekend, maar we zullen wel zo rond de vijfde plaats staan.   De derde ronde is tegen Wageningen 2, dan zullen we weten wat voor seizoen er ons dit jaar te wachten staat.

Redelijke seizoenstart Het Kasteel

Willem van Berkel

Het eerste team van de Wijchense schaakvereniging Het Kasteel is het seizoen in de hoogste klasse van de Oostelijke Schaakbond begonnen met een nipte 5-3 nederlaag tegen kampioenskandidaat Meppel. Lang zag het er naar uit dat de Wijchenaren in eigen huis voor een verrassing konden zorgen. Brutaal werd een 2-1 voorsprong genomen door goede overwinningen van Willem van Berkel en Leon ter Beek. De kansen op meer werden helaas onvoldoende benut en alleen Wesley van Nie en Henk van Kortenhof wisten nog een half punt binnen te halen. Willem Blankert, Casper Hermeling, Maarten Rossen en Twan Rutjes moesten ondanks hevig verzet de eer aan hun tegenstander laten.

De wedstrijd in wijkcentrum Wijchen-Zuid kende een bliksemstart. Teamcaptain Willem van Berkel gaf het goede voorbeeld door in een Tarrasch opening zijn jeugdige tegenstrever een lesje te geven in stukkenactiviteit. Met een fraai kwaliteitsoffer haalde hij in 20 zetten de winst binnen (1-0). De vreugde aan Wijchense kant was slechts van korte duur. Willem Blankert, die goed uit een Hollandse opening was gekomen, trok onverhoeds ten aanval maar overzag daarbij een tussenzet van zijn tegenstander. Toren kwijt en einde verhaal (1-1). Leon ter Beek bracht Het Kasteel wederom aan de leiding door het gerommel van zijn tegenstander vakkundig af te straffen (2-1). Henk van Kortenhof had met goed spel een stuk gewonnen en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Wesley van Nie stond inmiddels ook prettig en Caspar Hermeling en Maarten Rossen mochten ondanks een passieve stelling hopen op lijfsbehoud. Alleen Twan Rutjes had zich behoorlijk in de nesten gewerkt door een draak van een opening.

Rond de tijdnoodfase ging het bij Wijchen snel mis. Caspar en Maarten werden toch gevloerd en ondanks hevig tegenspartelen was er voor Twan geen houden aan (2-4). Omdat Henk ging winnen moest Wesley proberen een iets beter staand toreneindspel tot winst te voeren. Een onmogelijk opgave omdat zijn tegenstander de deur hermetisch gesloten hield (2½-4½). Tot overmaat van ramp bleek Henk zich verkeken te hebben op het pionnenfront van zijn tegenstander. Met ’n paard meer moest hij na ruim 5 uur spelen toch nog berusten in remise (3-5).

C. Hermeling     (1928) - R. Berendsen   (2217)          0-1

W. van Berkel    (2041) - R. Donker      (1947)          1-0

W. van  Nie      (2009) - R. van de Berg (1932)          ½-½

H. van Kortenhof (1901) - G. Pauptit     (1932)          ½-½

W. Blankert      (1860) - B. Davids      (1978)          0-1

L. ter Beek      (1900) - C. Hoogendijk  (1956)          1-0

M. Rossen        (1832) - A. Pauptit     (1927)          0-1

T. Rutjes        (1831) - A. Klomp       (1922)          0-1

Kasteel 1 veilig dankzij Bennekom

Daan Derks

Na de slechte wedstrijd tegen Rheden zou er tegen Bennekom toch iets moeten gebeuren. Verlies zou betekenen dat degradatie of handhaving helemaal van de laatste wedstrijd zou afhangen. Voor de verandering, en natuurlijk omdat van deze wedstrijd zo veel af zou kunnen hangen, besloten we om een keer tactisch te spelen. Maarten verhuisde naar bord 1 en Caspar mocht aantreden op bord 6.

Het leek al snel weer de verkeerde kant op te gaan toen Leon op bord 5 zomaar een stuk weggaf en Willem op bord 3, na een dure fout in de opening, ook snel verloren kwam te staan.

Toen leek het tij echter een keer onze kant op te keren. De tegenstander van Willem promoveerde heel gretig met zijn pion tot dame maar miste een mat in 1 (achter de paaltjes) zodat dit punt toch nog onverwachts in Wijchense handen viel. Twan, op bord 7, bouwde aan het einde van de opening een valletje in de stelling in waar de tegenstander met open ogen in liep. Dit leverde in eerste instantie een gezonde pion op. Hierna probeerde de tegenstander met alle macht activiteit voor zijn stukken te krijgen door de ene na de andere pion weg te geven. Deze actieve stukken werden echter nooit echt gevaarlijk zodat Twan ons op een 2-0 voorsprong kon zetten.

Ik had het grootste deel van de partij te kampen met een slecht gespeelde opening. Toen ik eindelijk erin geslaagd was om de dreigingen van mijn tegenstander te pareren en mijn laatste stukken had kunnen ontwikkelen vond ik dat ik beter stond en ging op zoek naar een winstweg. De tegenstander wist de stelling echter gesloten te houden en het resterende pionneneindspel was potremise.

Caspar miste op bord 6 in een gelijkopgaande partij op een gegeven moment een hele grote kans. Hij overzag een tijdelijk toren offer op f6. Hierna kwam de tegenstander steeds beter te staan. Misschien dat het toreneindspel zelfs wel verloren was maar Caspar zou geen Caspar heten als hij niet een “heel klein” valletje in de stelling in wist te bouwen. De tegenstander trapte er in en haalde zijn toren van de onderste rij. Dat had hij dus niet moeten doen. 3½-½ voor ons. Gezien het restant van de borden waren we er echter nog lang niet.

Leon vocht nog heel lang door maar de tegenstander liet hem, na het stukverlies na de opening, geen kans meer. De verrassing van de wedstrijd kwam toch wel van bord 1, waar Maarten speelde. De opening ging gelijk op en er kwam een eindspel op het bord waarin Maarten de slechte loper had en de tegenstander een goed paard. Waarschijnlijk stond Maarten toen nog wel verloren maar de tegenstander zag blijkbaar het goede plan niet en langzaam maar zeker kwam Maarten steeds beter te staan. Totdat de stelling waarschijnlijk helemaal gelijk was. Toen besloot de tegenstander dat de tijd gekomen was om te gaan forceren en dat had hij dus niet moeten doen. Maarten gaf zijn loper voor een gevaarlijke vrijpion en het paard en de koning van de tegenstander konden de pionnen van Maarten niet meer tegenhouden. Een fantastische prestatie van Maarten om op bord 1 het volle punt te pakken.

Met nog twee partijen te gaan was de wedstrijd nu dus in tas en waren we er zeker van dat we ook volgend jaar in de promotieklasse mee mochten spelen. Op bord 4 speelde Henk een ingewikkelde partij waarin hij de beste kansen leek te hebben. Na echter een paar tactische kansen gemist te hebben ontstond ook hier een eindspel van loper tegen paard. Henk stond nu zeker niet beter meer maar hij speelde het eindspel secuur naar remise.

Zo mogelijk nog ingewikkelder was de partij van Wesley. De tegenstander offerde een stuk voor twee hele gevaarlijke pionnen. Ik denk dat er op dat moment niet veel spelers in de zaal waren die deze ingewikkelde stelling helemaal konden bevatten. Toen offerde (blunderde?) de tegenstander een tweede stuk en Wesley stond toen waarschijnlijk gewonnen. In tijdnood blunderde hij echter waardoor de gevaarlijke pion van de tegenstander uiteindelijk toch de doorslag gaf.

Al met al mogen we heel blij zijn met dit resultaat tegen de nummer 3 uit de competitie en kunnen we nu de slotronde ontspannen tegemoet zien.

Eindstand: 5 - 3

Kasteel 1 gooit 2 matchpunten weg

Wesley van Nie

Het Kasteel 1 heeft opnieuw een wedstrijd verloren: Rheden bleek met 4,5 -3,5 te sterk. De vechtlust binnen het team was duidelijk voelbaar, maar de vorm laat ons nog steeds in de steek.

Rheden had bord 1 en 3 opgeofferd aan ondergetekende en Willem. Ik was dan ook als 1e klaar: een koningsaanval leverde de tegenstander een positionele ruïne op en voor dat ik de 1e pion buit kon maken hield hij het al voor gezien.

Maarten kon niet veel later ook een 1 opschrijven. Een fout van de tegenstander leverde een pion plus 2 sterke paarden op. Daarna maakte hij het mooi af.

10 minuten later stond het al 3-0: Twan bereikte een actieve stelling, waarin de tegenstander geen kans op tegenspel had. Hij startte een koningsaanval, die een stuk opleverde, genoeg voor het punt.

3-0 voor dus en hoewel er enkele zorgelijke stellingen waren leek de winst mogelijk. Willem had zijn tegenstander overspeeld en had de winsten voor het uitkiezen. In tijdnood bokte hij echter een stuk weg… 3-1 en een forse tegenvaller. Tegen de tijdcontrole verloor Caspar (op regelmatige wijze weggespeeld) en kreeg Ritchy spijt dat hij remise had afgeslagen. Ook hij verloor: 3-3..

Met Daan en Henk nog aan de gang leek 4-4 de meest logische uitslag. Daan stond verloren maar Henk gewonnen. Inderdaad kon Daan het niet droog houden, maar Henk wist de winst niet te vinden, zodat de Rhedenaars enigszins gelukkig de volle mep kregen.

Nu we op de 8ste plaats staan is de toestand van het 1e zorgelijk geworden. De wedstrijden tegen Bennekom en Schaakstad zullen minstens 2 matchpunten moeten opleveren.

Kasteel tegen Meppel

Henk van Kortenhof

Beide partijen speelden met een invaller, wij moesten het stellen zonder Wesley, terwijl Meppel Roel Donker miste. Hoewel we vooraf deze wedstrijd bij de te verwachten nederlagen telden, heerste achteraf het gevoel, dat er duidelijk meer in had gezeten. Dat gebeurt dit seizoen wel vaker! Binnen anderhalf uur stonden we al met 3-0 achter.

De eerste, die omviel, was Caspar. In een stelling met wederzijdse kansen pakte hij al te optimistisch een pion mee, om meteen mat te gaan. Maarten gaf in een voordelige stelling een stuk weg. Daan kwam redelijk uit de opening, maar werd vervolgens toch kansloos afgeserveerd.

In de tijdnoodfase werd het zelfs nog 4-0, toen Twan ook al een goede stelling de mist in zag gaan. Henk zorgde voor het eerste halfje, maar dat had meer moeten zijn. Zijn tegenstander bood in een lastige stelling een kwaliteit aan, die ten onrechte niet werd aangenomen. Van de zege van Leon heb ik heel weinig gezien of gehoord. Er stond in het middenspel iets op het bord, dat ik volstrekt niet kon beoordelen, maar wat onze man toch heeft gewonnen. Een goede prestatie, tegen een sterke tegenstander.

Invaller Ritchy speelde een puike partij. Ook hij kwam gewonnen te staan, maar was te voorzichtig. Het resterende toreneindspel leverde alleen maar een plusremise op. Man of the match was Willem van Berkel. Tegen de zeer sterke Berendsen bracht hij een theoretisch bekend kwaliteitsoffer. Secuur spelend vergrootte hij zijn voordeel om ergens in het verre eindspel te winnen.

Opvallend in deze ronde is het slechte presteren met wit. Alleen Ritchy speelde remise, alle ander witspelers verloren, en vaak nog snel ook. Alles bij elkaar haalden zwartspelers van beiden teams samen 6 van de 8 punten!

Eindstand: 3 - 5

Het Kasteel vlot langs ASV

Willem van Berkel

Het eerste team van Het Kasteel heeft afgelopen zaterdag een ruime zege geboekt op ASV-3, een tegenstander waar vorig jaar nog stevig van verloren werd. De wedstrijd, die gespeeld werd in Grand Café Lorentz van het Kennisintensief Ondernemers Centrum in Arnhem-Presikhaaf, verliep voor de Wijchense schakers zeer voorspoedig. Na een vlotte remise van kopman Willem van Berkel wist Daan Derks aan bord 7 als eerste een ASV'er beentje te lichten. In een ongeveer gelijke stand weigerde Daan heel listig een remiseaanbod van zijn tegenstander die vervolgens onmiddellijk in de opgezette val trapte.

De volgende opsteker viel te noteren aan bord 6. Leon ter Beek was door een onoplettendheid in de opening een pion kwijt geraakt aan Erika Belle, voormalig dameskampioene van Nederland. In het middenspel was Erika echter niet attent genoeg, waarna Leon gemakkelijk remise kon maken. Met deze 2-1 tussenstand zag het er zeer goed uit voor Het Kasteel, temeer daar alle andere borden goed tot comfortabel stonden. Toch duurde het even alvorens de wedstrijd beslist werd. Maarten Rossen speelde aan bord 8 een interessante partij met wisselende kansen. In tijdnood liet zijn tegenstander plots een toren instaan waarna Maarten koeltjes zijn eerste zege binnenhaalde voor het eerste team.

De mooiste overwinning kwam zoals zo vaak van good-old Henk van Kortenhof. Na een onduidelijke opening ging Henk aan bord 4 zonder blikken of blozen in de aanval. Ruud Wille, toch zeker niet de eerste de beste, werd vervolgens volledig van het bord geblazen. Wesley van Nie speelde met wit een sterke partij aan bord 3. Hij had steeds een klein voordeel maar met ongelijke lopers op het bord koos hij voor remise en de winst van het team.

Twan Rutjes speelde aan bord 5 ook een dijk van een partij. Na een lange rokade en opmars van de h-pion had hij prachtige kansen tegen de zwarte monarch. Zoals zo vaak had Twan echter maar weinig tijd. Met nog één minuut voor acht zetten bood hij remise aan, in de veronderstelling dat er nog een halfje nodig was voor de winst van het team. Dat was jammer, want hij miste daardoor een geforceerd mat in drie. Wat een luxe echter, voor het eerst dit jaar bij de tijdcontrole al de overwinning op zak (5‑2).

En wie was er nog bezig aan bord 2? Caspar uiteraard. En Caspar zou Caspar niet zijn als hij er nog eens goed voor ging zitten. Langs bergen en dalen probeerde hij zijn pluspion te verzilveren, maar na een ietwat ongelukkige afruil raakte zijn paard wat verdwaald. Tijdens het schrijven van dit stuk was nog onduidelijk hoe deze partij is afgelopen, maar een remise lijkt mij het meest logische resultaat. Door deze mooie overwinning staan we weer op 50% en stevig in de middenmoot. Laat het nieuwe jaar nu maar komen.

(Daan Derks; helaas zou Caspar in het late eindspel tot twee keer toe mis tasten waarna hem, na de winst, ook nog een remise ontglipte.)

Eindstand: 5 - 3

Kasteel morst punten tegen ASV IV

Wedstrijd van de remises eindigt onbeslist

Henk van Kortenhof

Hoewel we voor de eerste maal dit seizoen compleet waren, is deze wedstrijd toch wel teleurstellend geëindigd in 4-4. Direct na de openingsfase taxeerde ik een totaalscore van ca 5-3. Jammer genoeg werden enkele veelbelovende stellingen niet in winst omgezet.

Wesley speelde met zwart een klassiek Damegambiet. Wat ik ervan zag, liep dat tamelijk geruisloos naar remise, hoewel onze man zeker niet minder stond.. Ik (Henk) speelde, op bord 2 tegen een oude bekende Hans Rigter. Deze kwam met een ongebruikelijke variant van Franse Winawer. Ik offerde een pion voor comfortabel spel. Daarna liet ik me echter flessen en kreeg de keuze tussen stukverlies zonder compensatie of de dame offeren tegen een toren met drukspel. Ik besloot tot het laatste en de stellingsdruk, in combinatie met de druk van de klok werd de ASV-er te machtig. Het mat was een plaatje!

Op bord 3 had Willem een lastige middag. Zijn tegenstander speelde het Colle‑systeem, zonder de aanvallende bedoelingen, die bij die opening horen. Tja, en dan kan ook Willem niet zoveel bereiken, remise. Caspar op bord 4 kwam met wit zeer goed uit de opening. Pluspion, met nog een zwakke dubbelpion voor zwart op de koop toe. Ergens moet de techniek hem in de steek hebben gelaten. De pluspion verdween en ook de dubbelpion werd opgelost. Er werd nog lang doorgespeeld, maar de kans op winst was verkeken.

Ook Daan kwam op bord 5 goed uit de opening, een Pirc.  Hij was echter als eerste klaar, door herhaling van zetten. Twan op bord 6 had een moeilijke middag tegen de sterkste ASV-er, Erik Wille. Twan speelde met wit in een Franse opening het Millner‑Barry gambiet. Het gevaar van een gambiet is altijd, dat je de pion achterblijft. Dat gebeurde ook hier. Toen Twan nog een pion offerde, bleek dat duidelijk teveel van het goede. Hij werd betrekkelijk eenvoudig uitgetikt.

Leon op bord 7 kreeg een Konings-Indiër op het bord.  Ik heb er niet zoveel van gezien, dacht eigenlijk, dat hij wel goed stond. Maar ook dit liep vrij spoedig remise. Maarten op bord 8 tenslotte, speelde een goede partij, waarbij hij duidelijk voordeel kreeg. In de tijdnoodfase gebeurde er echter het een en ander. Toen de kruitdamp was opgetrokken stond er een lastig te beoordelen stelling op het bord, met wit K+D+L+3pi en zwart K+2T+P+3pi. Bovendien een heel complexe stelling. Misschien heeft Maarten het ergens beter kunnen doen. Zoals het ging won hij wel een stuk, maar de zwarte torens ontwikkelden zoveel activiteit tegen de witte koning, dat eeuwig schaak de enige uitweg was.

Eindstand: 4 - 4

Kasteel 1 ten onder tegen Veenendaal

Daan Derks

In de derde ronde van de competitie moest ons eerste tegen koploper en grote favoriet voor het kampioenschap Veenendaal 1. Een week voor de wedstrijd werd al een partij vooruit gespeeld. Henk speelde toen, op bord 4, een spectaculaire partij waarin ieder half uur wel een compleet andere stelling leek te ontstaan. Zelf zegt hij over zijn partij: “Voor de weinigen, die er gisteravond niet bij waren, het is uiteindelijk remise geworden. Vraag niet hoe, het was een partij als een fantasy boek. Vol avonturen, missers en wonderbaarlijke ontsnappingen. Maar uiteindelijk was de uitslag terecht.” De partij werd dus remise.

Een week later kregen we met zware tegenslag te kampen toen Willem van Berkel te ziek was om mee te kunnen spelen. Op het laatste moment dus een invaller gezocht. Dat bleek niet makkelijk want iedereen had al andere verplichtingen. Gelukkig bleek Patrick Zeelen bereid om mee te gaan zodat we tenminste niet met 7 spelers hoefden af te reizen. Hij vond het zelfs goed om op bord 2 te gaan zitten zodat de rest van het team intact kon blijven. Patrick zette de partij wat te voorzichtig (passief) op waarna al snel duidelijk werd dat hij langzaam weggedrukt zou worden. Hij hield het nog wel heel lang vol maar moest uiteindelijk toch de pijp aan Maarten geven.

Over de partij van Leon, op bord 5 valt niet veel te vertellen. Zelf zegt hij: “Ik kwam met wit goed uit de opening en stond wat prettiger. Maar vlak na de opening gaf ik zwart de gelegenheid tot gelijk spel te komen. De muziek was uit de stelling, zwart bood remise aan, en er was geen reden om te weigeren. Helaas!”

Caspar was weer verhuist naar bord 1 zodat hij wit had en speelde weer één van zijn karakteristieke partijen. Toen hij in de slotfase een stuk verloor was de tweede 0 een feit. Ik zat weer een keer op bord 8. Hoewel het leek alsof ik nogal passief stond viel dat allemaal volgen mij nog wel mee. Op een gegeven moment kwam mijn dame echter in de problemen en ik meende een dame offer te zien dat me twee torens en 1 of 2 pionnen zou moeten opleveren. De tegenstander pakte echter ook nog een extra stuk mee. Toen was het pleit snel beslecht en met een tussenstand van 4 - 1 leken we op een gigantische nederlaag af te stevenen.

Twan, op bord 7, speelde echter een hele goede partij. Beide spelers kwamen in hevige tijdnood. Op een gegeven moment viel Twan, in een hele goede stelling, een toren aan met zijn loper. In tijdnood raakte zijn tegenstander de koning aan hetgeen Twan claimde (dit betekent dat er dus met die koning gezet moet worden.). De tegenstander gaf meteen op omdat hij zijn toren zou verliezen.

Ook Maarten, op bord 6 speelde na de opening (die niet goed was) een hele goede partij. Zelf zegt hij er over: “In de analyse bleek inderdaad dat ik na de opening verloren stond. Mijn tegenstander had hier op twee momenten van kunnen profiteren. Toen ik c5 speelde had hij en-passant kunnen slaan wat goed was voor wit. En hij liet f4 toe wat hij eigenlijk zelf had moeten spelen. Nadat ik met f4 dichtschoof heb ik geen echte problemen meer gekend, op een gegeven moment stond ik zelfs iets beter maar ook in de analyse kwamen we met deze slotstelling niet verder dan remise.”

Wesley speelde op bord 3 een hele lange partij. Na de 40ste zet moest er zelfs gereconstrueerd worden of beide spelers de 40 zetten wel hadden gehaald. In de slotfase leek het er even op dat Wesley de overhand zou krijgen toen de tegenstander gedwongen werd een kwaliteit te offeren. Met zijn loper had hij echter genoeg compensatie zodat beide spelers niet verder konden komen en de vrede werd getekend.

Al met al kunnen we denk ik niet ontevreden zijn met dit resultaat. Gezien het feit dat we bord 3 moesten missen zijn we niet helemaal weggespeeld. Pikant detail is dat wij zonder bord 3 meer bordpunten van Veenendaal wisten af te snoepen dan Meppel (1½) en Rheden (1) bij elkaar.

Eindstand: 5 - 3

15 oktober 2005

Eindelijk weer overwinning Kasteel 1

Wesley van Nie

In een spannende wedstrijd heeft het 1e team eindelijk weer een wedstrijd gewonnen. UVS werd met het kleinste verschil verslagen. 

de score werd geopend door Wesley(3) die na 12 zetten remise aanbod in een stelling waarin beide partijen niet veel spel hadden. De tegenstander (Ten Bos) ging vrijwel direct akoord, hoewel hij wit had.

Daan op 5 dacht een half uur na over een paardoffer tegen Wüstefeld, maar besloot hier van af te zien, naar zijn gevoel terecht. niet veel later werd het eindspel remise gegeven.

Ook Leon (7) speelde tegen Hofman vrij snel remise. waarschijnlijk had zijn tegenstander enkele kansen op beter spel gemist, dus Leon was (ook) tevreden

Hierna begon de wedstrijd pas echt. Willem van Berkel speelde aan het 1e bord tegen Willemsen  zijn Toren pardoes op een veld gedekt door een pion, maar aannemen was niet goed en andere zetten waren dat ook niet. Volgens Caspar heet zoiets een "ploftoren"

Henk (4, de Kruijf) kreeg zijn favoriete opening op het bord en stond al snel heel goed. Op een gegeven moment leek hij een stuk te winnen maar de tegenstander had nog een verborgen verdediging. Deze zag hij niet en ook Henk won.

de tussenstand was daarmee 3,5-1,5 maar UVS had nog kansen op een gelijkspel.

Ritchy op bord 8 won een pion tegen Remmerts. Helaas raakte hij die weer kwijt, won vervolgens een andere pion maar ook die raakte hij in tijdnood kwijt.

Gevolg: remise

Twan had op bord 5 al snel Adriaanse een kwaliteit cadeau gegaan. hij gaf de moed niet op en probeerde de zaak te compliceren. Het was uiteindelijk niet genoeg, onze 1e verliespartij

Daarmee kwam de druk op schouders van Caspar die een bizarre partij speelde tegen Vd Spoel op bord 2. Op een gegeven moment was het bord nog bezaaid met stukken, maar had alleen Caspar nog 1 pion en zwart geen meer. Caspar stond ook nog eens een Toren achter. Natuurlijk bleef hij zoeken naar kansen en gelukkig had de tegenstander na de 40ste zet het punt al geteld. Toen hij echter terugkwam zag hij dat Caspar zijn dame had geofferd, hetgeen hem netto een stuk opleverde. Caspar bood meteen remise aan en de tegenstander ging hier op in, nog steeds met een kwaliteit meer.

Zo heeft het 1e, na 5(!) wedstrijden zonder overwinning, UVS 2 verslagen met 4,5‑3,5

24 september 2005

Slechte seizoenstart Kasteel 1

Daan Derks

De eerste wedstrijd van het seizoen speelde ons eerste tegen SMB 3. Gezien de prestaties van SMB vorig jaar zouden we hier eigenlijk moeten winnen om bovenin mee te kunnen draaien. Het zou echter een wedstrijd van de pech worden. Om te beginnen werd Wesley ’s nachts ziek waardoor hij niet in staat was om mee te spelen. Na lang bellen vond ik gelukkig Jos bereid zijn plek in te vullen. Caspar schoof hierdoor naar bord 1, Maarten naar bord 2 en Jos speelde op bord 8. Aangekomen in Café-zaal Groenewoudt bleek deze nieuwe zaal van SMB niet echt geschikt om te schaken. De zaal was veel te donker en de tafels waren veel te klein. Als klap op de vuurpijl had Leon zich een uur vergist in het aanvangstijdstip waardoor hij maar net op tijd binnen kwam om niet op tijd te verliezen. Toen hij uiteindelijk arriveerde had Willem op bord 3 inmiddels zijn partij al in de zak. In 12 zetten kreeg zijn tegenstander alle hoeken van het bord te zien.

Leon en Jos wisten op bord 7 en 8 niet echt veel klaar te maken waardoor SMB al ver voor de eerste tijdscontrole een 2 – 1 voorsprong wist te pakken. Maarten had deze dag erg veel last van hoofdpijn. Niet echt bevorderlijk om een goede schaakpartij af te werken. Hij speelde dan ook bijzonder matig en toen de witte toren op de damevleugel zijn stelling binnen drong was ook hier het pleit snel beslecht. Henk kreeg op bord 4 tegen meisjestalent Martine Middelberg een hele goede stelling. Hij won een kwaliteit maar onderschatte de activiteit van de witte stukken. Nadat eerst de witte Dame en daarna de witte toren zijn stelling binnen drong werd hij midden op het bord door de witte loper mat gezet.

Twan, met zwart op bord 6, was één van de weinige die een goede partij schaak liet zien. Hij maakte ijzersterk gebruik van de loperdiagonaal a8-h1. En toen zijn Dame ook nog de witte stelling binnenviel leek het punt alleen nog maar een kwestie van tijd. Vlak voordat Twan mat zou kunnen gaan zetten viel de vlag van zijn tegenstander. Caspar miste de winstvoortzetting op bord 1 in een spectaculaire partij. De tegenstander had een stuk geofferd tegen hele gevaarlijke f- en g pionnen. Het bleef lang onzeker of zwart een beslissende aanval op zou kunnen zetten maar toen Caspar ook een tweede stuk wist te slaan leek het dubbeltje de goede kan op te vallen. Toen speelde Caspar een paar matige verdedigingszetten waarna zijn tegenstander kon vluchten naar eeuwig schaak.

Ik was, gezien het rommelige begin van de wedstrijd, mijn concentratie helemaal kwijt en had Désiré Fassaert in de opening al een pion cadeau gedaan. Er ontstond een, volgens mij, finaal verloren stelling maar gaande de partij lukte het me toch om me weer enigszins te gaan concentreren waarna ik op zoek ging naar zetten die het hem nog moeilijk zouden kunnen maken. Ondanks mijn pion achterstand besloot ik toch om torens te ruilen waarna er een eindspel ontstond waarin ik een paard en een pion op h2 had en mijn tegenstander een witveldigeloper en pionnen op b5 en h4. Ik stond nog steeds helemaal verloren maar had inmiddels wel een truc gezien. Als namelijk de zwarte h4 pion op h3 zou staan en ik mijn koning op tijd naar g1 zou kunnen brengen dan zou de zwarte koning mijn h2 pion niet meer kunnen aanvallen en zou ik mijn paard kunnen offeren tegen de zwarte b-pion. Ik begon er dus mee om met mijn paard de h-pion aan te vallen in de hoop dat hij h3 zou spelen. En jawel, het eerste deel van mijn plannetje lukte. Toen was het zaak om mijn paard zo snel mogelijk weer naar de andere vleugel te brengen en dan maar hopen dat mijn tegenstander mijn truc niet zou doorzien. Wonder boven wonder begon hij met zijn pion te lopen en ik kon à tempo mijn paard offeren tegen die potentiële dame en ik bood meteen remise aan. Désiré viel bijna van zijn stoel van verbazing. Niet erg sportief om in verloren stelling remise aan te bieden zal hij gedacht hebben. Na echter nog een heel aantal zetten zag hij dan toch wat hem was overkomen en ging hij akkoord met remise. Na ruim 6 uur spelen konden de laatste stukken eindelijk in het doosje.

Eindstand: 5 – 3